ढिंग टांग : आल इज वेल...!

स्थळ : अज्ञात. वेळ : अज्ञात. (पण रात्रीचीच असावी!) गुप्त ठिकाणी अंधाऱ्या खोलीत मीटिंगसाठी कर्मवीर भाईसाहेब आले आहेत. कुणाची तरी वाट बघत आहेत. दारावर टकटक झाली की कान टवकारतात. परवलीचा शब्द उच्चारतात. आल इज वेल!

कर्मवीर भाईसाहेब : (चाहूल घेत) आल इज वेल, आल इज वेल!

कारभारी नानासाहेब : (दार ढकलून चटकन आत येत) कुणी पाहिलं तर नाही?

कर्मवीर भाईसाहेब : (निर्धास्तपणे) छे, आत्ता कुठं जेवणं झाली आमची!

कारभारी नानासाहेब : (चमकून) रात्रीचे साडेतीन वाजताहेत! आत्ता जेवणं? आणखी थोड्या वेळानं न्याहारीची वेळ होईल!

कर्मवीर भाईसाहेब : (खुलासा करत) आज जरा लौकर झाली जेवणं! एरवी पहाटेच जेवून घेतो! दुपारी न्याहारी, रात्री लंच!!

कारभारी नानासाहेब : (नाद सोडत) घड्याळाचं तंत्र सांभाळत जा जरा!

कर्मवीर भाईसाहेब : (गंभीरपणे) महाराष्ट्रात घड्याळाचं तंत्र सांभाळावंच लागतं म्हणा!

कारभारी नानासाहेब : (कावेबाजपणाने) हल्ली घड्याळाचंच तंत्र थोडं बिघडल्यागत झालंय! कधी पुढं, कधी मागं!

कर्मवीर भाईसाहेब : (गोंधळल्यागत) त्यात मोठा काटा स्थिर आहे, पण लहान काटा भराभरा पुढं पळाया लागलाय! सेकंद काट्यागत!

कारभारी नानासाहेब : (इशारा देत) पुढले पंधरा दिवस धोक्याचे आहेत! जपून रहा!!

कर्मवीर भाईसाहेब : (हादरुन) हल्ली मी काय काय ऐकतो आहे…

कारभारी नानासाहेब : (डोक्यावरली हुडी काढत) काय ऐकताय?

कर्मवीर भाईसाहेब : (अस्वस्थपणे) हेच...की आपलं सरकार आता पंधराएक दिवसांचं सोबती आहे! आमची उचलबांगडी करण्याच्या हालचाली दिल्लीत सुरु आहेत…वगैरे!

कारभारी नानासाहेब : (संशयानं) सकाळी सव्वा नऊ वाजता टीव्ही लावू नका, असं मी तुम्हाला केव्हापास्नं सांगतो आहे!

कर्मवीर भाईसाहेब : (चलबिचल होत) महाशक्तीच्या मनात नेमकं काय आहे?

कारभारी नानासाहेब : (ओठ काढत मान हलवत) ते कोणाला आजवर समजलंय? महाशक्ती आणि उपमहाशक्ती जे काही ठरवेल, त्याला नशीब असं म्हणतात!

कर्मवीर भाईसाहेब : (खालच्या सुरात) आमची उचलबांगडी होणार, असं उघडपणे बोलताहेत लोक! असंच जर होणार असेल तर एवढ्या देवस्थानांमध्ये नवसबिवस बोलण्याचा काय फायदा झाला? गुवाहाटीत तर मी कडक नवस बोललो होतो…

कारभारी नानासाहेब : (श्रध्दापूर्वक) आपलं दैवत एकच- महाशक्ती!

कर्मवीर भाईसाहेब : (सावध पवित्र्यात) समजा, झालीच काही गडबड…तर काय करायचं?

कारभारी नानासाहेब : (सुस्कारा सोडत) मग करण्यासारखं काही उरतंच काय? आपापल्या घरी जायचं! तुम्ही ठाण्याला, मी नागपूरला!!

कर्मवीर भाईसाहेब : (डोकं खाजवत) मला वाटतं, मी पुन्हा सगळ्यांना घेऊन गुवाहाटीला जावं!!

कारभारी नानासाहेब : ( परिपक्व सल्ला देत ) तुम्ही फायलींचा निपटारा करायला घ्या! मीही तेच करतोय!!

कर्मवीर भाईसाहेब : (कंटाळून) त्यापेक्षा मी सुट्टी टाकून गावी शेती करायला जाऊ का?

कारभारी नानासाहेब : (धीर देत) मन घट्ट करा!..आणि धीरानं परिस्थितीला सामोरं जा! उठाव केलात, तेव्हा जसं धाडस दाखवलंत, तसं पुन्हा दाखवा!!

कर्मवीर भाईसाहेब : (एकदम खचून) राहील ना हो आपली खुर्ची शाबूत? एवढा उठाव केला, सगळं वाया जायचं नाहीतर…!! (विषण्णपणे) सगळे तुम्हालाच मनातला मुख्यमंत्री म्हणायला लागले आहेत!!

कारभारी नानासाहेब : (चतुराईने) जोवर महाशक्तीच्या मनातले मुख्यमंत्री तुम्ही आहात, तोपर्यंत काहीही धोका नाही! आम्ही काय पुन्हा येऊ!

कर्मवीर भाईसाहेब : (स्वत:ला धीर देत) आल इज वेल, आल इज वेल!!