नागपूरकर वारकरी म्हणतात  "भेटी लागी जिवा लागलीसे आस' 

नागपूर : "वारीशिवाय पुण्य नाही' ही वारकऱ्यांची श्रद्धा असते. यंदा हे पुण्यकार्य घडले नाही. पण शरीराने नव्हे तर मनाने असंख्य वारकरी पंढरीच्या वाळवंटात नक्‍कीच पोहचले यात शंका नाही. विठ्ठलभक्‍तीसाठी पंढरी गाठणाऱ्या नागपुरकर वारकऱ्यांचा बुधवारचा दिवस तसा अवघडच गेला. या वारकऱ्यांनी "भेटी लागी जिवा लागलीसे आस' असा आर्जव विठुरायाचरणी केला आहे. 

हिंगण्यातील किन्ही धान्होलीतील वारकऱ्यांना आषाढीवारीचे भाग्य लाभते. विशेष म्हणजे ही विठ्ठलसेवा तीस वर्षांपासून अखंडीत सुरू आहे. वर्षभर हरिपाठ, कीर्तनात वस्त राहणारे सखे सोयरे न चुकता पंढरीच्या वारीला जात असल्याची माहिती चिंधुजी धुळे यांनी दिली. ऊन, वारा, पावसाची तमा न बाळगता, चंद्रभागेच्या वाळवंटातील तंबूत राहण्यासाठीही भाग्य लागते अशी प्रतिक्रीया माणिकराव निघोट यांनी दिली. गृहधर्म सांभाळताना वारी करायचीच हा दृढ संकल्प असल्याचे तुकाराम उमरेडकर म्हणाले. तर जगण्यातील दु:ख, वेदना, विरह सहन करण्याची ताकद आषाढीच्या वारीतून मिळत असल्याचा अनुभव बाबाराव तिलपाले यांनी सांगितला. 

देहभान विसरून जाणाऱ्या सोहळ्याला मुकलो 
बहुराष्ट्रीय कंपनीत नोकरी करणाऱ्या मामा भाच्यांनी गेल्या चार वर्षांपासून आळंदी ते पंढरपूर अशी वारी करण्यास सुरूवात केली. दोघेही अभियांत्रिक असून, पंढरीचे वारकरी देखील आहेत. मामाचे नाव विठ्ठल मानकर आहे तर भाच्याचे नाव तुषार कोंडलकर असे आहे. देहभान विसरून जाणारा सोहळा यंदा अनुभवता न आल्याची खंत दोघांनी व्यक्‍त केली.  

नित्यनियमित दोनवेळा हरिपाठ करणाऱ्या असंख्य वारकऱ्यांची वारी कोरोना वैश्विक महामारीच्या कारणामुळे चुकली. शिवाय विठ्ठलालाही भक्तांची भेट घडली नाही, असे दू:ख असल्याचे शामराव निघोट यांनी व्यक्‍त केले. टाळ चिपळ्याच्या गजरात पांडुरंगाच्या भेटीसाठी जातांना जणू माहेरी जात असल्याचा आनंद होतो असे जवाहरलाल गुंजनकर म्हणाले. तसेच छत्रपालजी मोरे, पांडूरंगजी मोरे आणि होमराजजी मोरे यांनी भावना व्यक्‍त केल्या.