Aarti Badade
अनेकांना वाटतं गूळ “नैसर्गिक” म्हणून जास्त चांगला—पण वस्तुस्थिती काय?
मधुमेह/इन्सुलिन रेसिस्टन्स असलेल्यांसाठी गूळ = साखरच; फायदेशीर समजा आणि जास्त खाल्लं तर धोका.
गोड कोणतंही असो, शरीर ग्लुकोज-फ्रुक्टोजच ओळखतं आणि त्यानुसार रक्तातील साखर वाढते.
रिफाइंड साखर जवळजवळ सुक्रोज; गुळात लोखंड/पोटॅशियम/मॅग्नेशियम थोडं असतं—पण प्रमाण कमी.
गुळात साधारण 65–90% सुक्रोज असू शकतो; म्हणजे मोठा हिस्सा ‘साखर’च.
कॅलरीजच्या दृष्टीने गूळ आणि पांढरी साखर फारसा फरक नाही.
साखर GI ~65; गूळ GI ~84 किंवा अधिक—म्हणजे गूळ रक्तातील साखर अजून जलद वाढवू शकतो.
नैसर्गिक टॅगमुळे आरोग्यदायी ठरत नाही; परिणाम रक्तातील साखरेवर समान.
मधुमेह/मेटाबॉलिक समस्या असतील तर दोन्ही मर्यादित; शक्यतो कमी वापर.
गोड हवं तर फळं, दालचिनी/वेलचीने फ्लेवर वाढवा; दैनंदिन गोडावर नियंत्रण ठेवा.