आपण फक्त केळीच्या पानांवरच अन्न का खातो? याची सुरूवात कधी अन् कशी झाली?

हिरव्या पानांच्या प्लेट्स

आजच्या युगात, जेव्हा आपण महागड्या बोन चायना आणि डिझायनर क्रॉकरीच्या मागे लागतो तेव्हा आपल्याला आपल्या पूर्वजांनी वापरलेल्या साध्या, हिरव्या पानांच्या प्लेट्सची आठवण येते.

केळीची पाने

केळीच्या पानावर खाणे हा केवळ एक जुना विधी नव्हता, तर निसर्ग आणि आरोग्य यांच्यातील एक समन्वय होता जो आधुनिक विज्ञानाला आता समजू लागला आहे.

विशेषाधिकार

सोने आणि चांदीची भांडी असलेले राजे आणि सम्राट देखील केळीच्या पानावर खाणे हा एक मोठा विशेषाधिकार का मानत होते?

अन्नाचा सुगंध

प्राचीन काळी जेव्हा स्वयंपाकघरापासून अंगणात अन्नाचा सुगंध दरवळत असे. तेव्हा प्रत्येकाच्या नजरा त्या मोठ्या, चमकदार, मखमली हिरव्या पानांवर खिळल्या असत्या.

अद्वितीय गुण

आपल्या पूर्वजांनी केळीच्या पानाची निवड जबरदस्तीने नव्हे तर त्याच्या अद्वितीय गुणांमुळे केली. पहिले आणि सर्वात महत्त्वाचे कारण म्हणजे त्याची स्वतःची स्वच्छता करण्याची क्षमता.

मेणाचा पातळ थर

निसर्गाने केळीच्या पानावर मेणाचा पातळ थर लावला आहे. जो फक्त पाण्याच्या एका शिंपडाने पूर्णपणे स्वच्छ करता येतो.

रसायनयुक्त द्रव

आज आपण वापरत असलेल्या रसायनयुक्त द्रव साबणांच्या आधीच्या काळात, हे पान स्वच्छतेची अंतिम हमी होते. जेव्हा या पानावर गरम भात किंवा डाळ वाढली जाते तेव्हा जादू होते.

पॉलीफेनॉल

उष्णतेमुळे पानांमध्ये लपलेले पॉलीफेनॉल सक्रिय होतात. हे ग्रीन टीमध्ये आढळणारे समान संयुगे आहेत आणि शरीराला कर्करोगासारख्या आजारांशी लढण्यास मदत करतात.

बाहेरील थर

जेव्हा आपण पान खातो तेव्हा हे पोषक तत्व थेट आपल्या आहाराचा भाग बनतात. शिवाय, गरम अन्नाच्या संपर्कात आल्यावर, पानांचा बाहेरील थर वितळतो.

सुगंध

ज्यामुळे अन्नाला एक सुगंधित सुगंध येतो जो जगातील कोणताही पंचतारांकित स्वयंपाकी कृत्रिमरित्या तयार करू शकत नाही. हा सुगंध भूक उत्तेजित करतो आणि पचन सक्रिय करतो.

सॅनिटायझर

केळीचे पान स्वतःच एक नैसर्गिक सॅनिटायझर आहे. त्याचे बॅक्टेरियाच्या वाढीस प्रतिबंध करणारे गुणधर्म अन्नात वाढणारे सूक्ष्म जंतू मारू शकतात.

पितळेची भांडी

आपल्या पूर्वजांना माहित होते की स्टील किंवा पितळेची भांडी योग्यरित्या स्वच्छ न केल्यास ती दूषित होऊ शकतात, परंतु केळीचे पान प्रत्येक वेळी अगदी नवीन आणि बॅक्टेरियामुक्त असते.

साफसफाई

सर्वात महत्वाची गोष्ट म्हणजे जेवणानंतर त्याला कोणत्याही प्रकारची साफसफाई करण्याची आवश्यकता नव्हती. एकदा ते मातीत टाकल्यानंतर ते कंपोस्ट बनले.

पोषण

पर्यावरणाला हानी पोहोचवण्याऐवजी त्याचे पोषण केले. आजच्या प्लास्टिक आणि टाकाऊ कचऱ्याच्या युगात, ही प्राचीन कल्पना अभियांत्रिकीच्या उत्कृष्ट नमुनापेक्षा कमी वाटत नाही.

भाजपच्या खात्यात किती पैसे आहेत? मालमत्तेचा आकडा वाचून व्हाल थक्क