येडेनिपाणी (सांगली)- तारूण्याकडे वाटचाल करत असतानाच त्याची दृष्टी गेली. दिसायचे पूर्ण बंद झाले. त्यानंतर त्याने येडेनिपाणी (ता. वाळवा) येथील मल्लिकार्जुन तथा महादेवाचा डोंगर गाठला. गेल्या 5 वर्षांपासून तो येडेनिपाणी (ता.वाळवा) येथील मल्लिकार्जुन डोंगरावर आई समवेत राहत आहे. दृष्टी आल्याशिवाय डोंगर सोडायचा नाही असे म्हणून मायलेक डोंगरावरच राहतात. सांगली शहरातील अंध तरुण दीपक बाळू पवार याची कहाणी आहे. मायलेकाचा हा अंधविश्‍वास परिसरातील नागरिकांचा उत्सुकतेचा विषय बनला आहे. 

दीपकचे सध्या वय 27 असून शिक्षण 11 वी पर्यंत सांगलीत झाले असून सन 2005 सालापासून इयत्ता सातवीमध्ये असताना त्याला डोळ्याने दिसायचे बंद झाले. काही दिवस त्याच्या कुटुंबाने उपचारासाठी दवाखान्यात उपचार घेतले मात्र निदान काय सापडले नाही. तसेच घरची परिस्थिती हलाखीची असल्याने पुढे उपचार घेणे परवडणारे नव्हते. त्याचे कुटुंबीय सांगलीत सेंट्रिंगचे काम करत आहे. दीपकला भविष्यात चांगले करीअर करण्याची इच्छा होती. मात्र नियतीने त्याच्या जीवनावर घाला घातलाय.

आपले डोळे परत यावेत ही श्रद्धा मनात धरून आई सोबत मल्लिकार्जुन डोंगरावर राहण्याचा निर्णय घेतला आहे. येताना त्यांनी निश्‍चिय केला आहे, जो पर्यंत दृष्टी येत नाही तोपर्यंत मागे फिरकायचे नाही. मंदिराच्या पुजाऱ्यांना शक्‍य होईल तेवढी मदत हे दोघे येथे राहून करत असतात. श्री क्षेत्र मल्लिकार्जुन देवस्थान तथा महादेवाच्या आशीर्वादाने दृष्टी पुन्हा येईल अशी श्रद्धा या मायलेकरांच्या मनात आहे.

विज्ञानाने आपण जरी पुढे गेलो असलो तरी आजही आपल्या देशात अंधश्रद्धेने लोकांना ग्रासल्याचे यावरून दिसून येत आहेत. दिपकला सध्या गरज आहे ती नेत्र तज्ज्ञ सल्ला आणि उपचाराची. मात्र श्रद्धा असल्यामुळे त्यांनी येथून परत न जाण्याचा निर्णय घेतला आहे. सांगलीत यशवंतनगरमध्ये त्याचे कुटुंब राहत असून महिन्यातुन 1-2 वेळा येथे येऊन शिधा देऊन जातात. सध्या लॉकडाउन आणि संचारबंदी असल्याने त्यांना येणे शक्‍य झालेले नाही. त्यामुळे परिसरातील काही सामाजिक कार्यकर्त्यांनी त्यांना शिधा देऊन मदत केली आहे. 

मी अनेक ठिकाणी उपचार घेतले मात्र कोणतेही निदान सापडले नाही. जोपर्यंत माझ्या डोळ्यास दृष्टी येत नाही तोपर्यंत श्री क्षेत्र मल्लिकार्जुन देवाची सेवा बजावत येथेच राहण्याचा माझा निर्णय आहे." 
-दीपक पवार