सांगोला - जमीन, घर-दार नसलं तरी काय झालं, माझ्या झोपडीला मी तिरंगा झेंडा लावलाय, या आपल्या झेंड्याला मी सलाम करतुया... 'झेंडा माझा, मी झेंड्याचा, पण माझ्या राहण्याचं (घराचं) साहेब तेवढे बघा.' आपल्या झोपडीला तिरंगा झेंडा उभारुन देशाभिमान बाळगणाऱ्या घर - दार नसलेला सांगोला शहरहद्दीमध्ये एखतपुर रस्त्याजवळ राहणारा रवी पवार आपल्या जगण्याची व्यथा मांडत होता.

स्वातंत्र्याच्या अमृत महोत्सवानिमित्त शासनाने 'हर घर तिरंगा' अभियान राबविले आहे. या अभियानानिमित्त प्रत्येक देशवासीयांना आपल्या घरावर तीन दिवस तिरंगा फडकवण्याची परवानगी दिली आहे. अनेक जणांनी आपल्या घरावर, दुकानांवर व शासकीय इमारतींवर आज मोठ्या डौलाने तिरंगा ध्वज फडकवला. सांगोला शहर आणि तालुक्यातील अनेक घरांवर, दुकानांवर व सर्व शासकीय इमारतींवर आज ध्वजारोहण करण्यात आले. त्यामुळे संपूर्ण शहर व तालुका जणू तिरंगामय झालेला दिसून आला. 

एखतपूर रस्त्यावर शहरातील मस्के कॉलनीजवळ झोपडीमध्ये राहणाऱ्या रवी पवार यांनीही आपल्या झोपडीला तिरंगा ध्वज फडकावून देशाभिमान बाळगलेला दिसून आला. कुतूलहाने सर्वांचे लक्ष या झोपडीच्या तिरंगा झेंड्याकडे जात होते. याबाबत रवी पवार यांना विचारले असता, 'शहरात सगळ्यांनाच घरावर झेंडे लावण्यासाठी मोफत दिले आहेत. मीही माझ्या या झोपडीवर तिरंगा लावला. मी 14 वर्षे जकात नाक्यावर राहावयास होतो. त्यानंतर आता मला कुठेही घर, जमीन, जागा नसल्याने मी येथे झोपडी करून आई-वडील, पत्नी व मुलांसोबत राहत असल्याचे त्यांनी सांगितले. एक मुलगा व दोन लहान मुले असून याची सर्व जबाबदारी रवी पवार यांच्यावर आहे. लोहार व्यवसाय करून ते आपल्या कुटुंबाची उपजीविका करीत आहेत. देशाभिमान बाळगण्यासाठी कोणतेही परिस्थितीची गरज नसल्याचे यावरून दिसुन येते.

एखादं घरकुल मिळालं तर बर होईल

माझी तीन लहान मुले, दोन भाचे, आई-वडील, पत्नींचा सांभाळ मला करावा लागत आहे. भाचे मी आश्रम शाळेत शिक्षणासाठी पाठवले आहेत. आई-वडील बसूनच असतात. मी सर्वांना जगवतो परंतु शासनाचं एखादं घरकुल मिळाला तर लय बरं होईल म्हणजे मला आधार मिळंल.

- रवी पवार, लोहार व्यवसायिक, सांगोला.