आमचा किती अंत पाहणार !

कुरुळा : मागील महिन्यात देशभरात स्वातंत्र्याचा अमृत महोत्सव साजरा करण्यात आला. स्वातंत्र्याने पंचाहत्तरी ओलांडली परंतू अजूनही चांगल्या रस्त्यावाचून, पुलाअभावी जीवनमान धोक्यात येते. शहरी आणि ग्रामीण असा हा भेदभाव मरणोत्तर संपणार का? मागील अनेक वर्षांपासून मागणी करूनही अद्याप हनमंतवाडी येथील नदीवर पुल झाला नाही. आधुनिक तंत्रज्ञान डोक्यावर घेऊन अजूनही पाण्यातूनच मार्ग काढावा लागत असल्याने आमचा किती अंत पाहणार? असा प्रश्न आता नागरिकांतुन उपस्थित होत आहे.

कुरुळा येथून सहा कीमी अंतरावर साधारणतः ६०० लोकवस्तीचे हनमंतवाडी हे छोटेशे गाव आहे. स्वातंत्र्यानंतर वाडीकरांची कायम उपेक्षा झाली मजबूत रस्ते नसल्याने अनेक पायाभूत सुविधांची वानवा. परंतु प्रयत्नांती दोन वर्षांपूर्वी सर्वप्रथम या रस्त्याने डांबर पाहिले. वाडीकरांनी मोकळा श्वास घेतला. रस्त्याअभावी सर्वांगीण विकासाला बसलेली खीळ उकलनार असे वाटले परंतु रस्ता अर्धवट झाला. होत असलेल्या रस्त्यावर वनविभागाने आक्षेप घेत काम थांबवले पुन्हा जैसे थे परिस्थिती.

शिक्षणासह आदी गरजा व दैनंदिन व्यवहारासाठी हनमंतवाडीकरांना कुरुळ्याकडे यावे लागते. परंतु गावालगत असणाऱ्या पाणवंत नदीवर स्वातंत्र्योत्तर पुलच बनवला नसल्याने गावकऱ्यांना पाण्यातूनच वाट शोधावी लागत आहे. पावसाळ्यात शेतीकामासाठी अथवा बाहेरगावी नदीपालिकडे गेलेली व्यक्ती गावात येईपर्यंत जीवात जीव नसतो रोजच मृत्यूला आमंत्रण देणारी परिस्थिती ओलांडून गावकऱ्यांना जीव मुठीत घेऊन मार्गक्रमण करावे लागते. याकडे मात्र लोकप्रतिनिधी व प्रशासनाचे जाणीवपूर्वक दुर्लक्ष असल्याचे बोलले जात आहे.

नुकतेच (ता.२५) रोजी गावातील तरुणाला नदीपात्रातून जाताना आपले प्राण गमवावे लागले. या घडलेल्या घटनेवरून लोकप्रतिनिधींनी जागे होऊन पुल तयार करून द्यावा आणि स्वातंत्र्यानंतरचे स्वातंत्र्य बहाल करावे अशी हनमंतवाडी येथील नागरिकांची मागणी आहे.