गिरणीवाल्याची मदत छोटी... भावना मोठी 

सांगली ः तीन-चार रुपये किलो दराने दळण दळणाऱ्या एका गिरणीवाल्याने समाजाचं ऋण न बोलता कसं फेडायचं असतं, याचं छान उदाहरण घालून दिलं. उजव्या हातानं दिलेली मदत डाव्या हाताला कळू नये, ही त्यांची भूमिका आदर्शवतच ठरावी. ज्ञानेश्‍वर गडचे असं त्याचं नाव. 

कोरोना ड्यूटीवर 24 तास काम करणाऱ्या पोलिसांना पिण्याचे पाणी देण्याची सोय रजपूत शैक्षणिक संकुलाचे प्राचार्य एम. एस. रजपूत यांनी केली होती. त्यांनी त्यासाठी एक बॉक्‍स पाणी मागवले. ते त्यांच्या शिक्षण संकुलात ठेवण्याची सूचना केली. ते बंद होते. त्यामुळे समोरील पिठाच्या गिरणीत ठेवायला सांगितले. एक बॉक्‍स तेथे ठेवून मुलगा निघून गेला. रजपूत सरांचे प्रतिनिधी प्रा. धोंडिराम बरगे तेथे बॉक्‍स घ्यायला गेले. तेथे दोन बॉक्‍स होते, ते चक्रावले. त्यांनी गिरणीवाल्याला विचारले, "दुसरा बॉक्‍स कुणाचा?' त्यावर गिरणीवाला म्हणाला, ""हा माझ्याकडून पोलिसांसाठी. तुम्हीच वाटप करा.' 
त्यावर श्री. बरगे म्हणाले, ""तुम्हीही सोबत चला आणि वाटप करा.'' 

त्यावर गिरणीवाला म्हणाला, ""आमच्यासाठी रात्रंदिवस पोलिस यंत्रणा काम करत आहे. माझ्याकडूनही फूल ना फुलाची पाकळी म्हणून हा बॉक्‍स आहे. या बाटल्या मी दिल्या काय किंवा तुम्ही दिल्या काय. मी काय प्रसिद्धीसाठी किंवा खूप काही मोठं काम करतोय, हे दाखवण्यासाठी करत नाही. फक्त माणुसकीच्या नात्याने मी करतोय.'' 
तो गिरणीवाला गरीब कुटुंबातला. गेल्या दोन-तीन वर्षांपासून कर्ज काढून पिठाची गिरणी चालवतोय. त्याची ही भावना समाजाला नवा संदेश देणारीच ठरावी.