सामान्यांचं कंबरडं मोडणाऱ्या कोरोनाने IT कंपन्यांना केलं मालामाल

जीवनात येणारा प्रत्येक अनुभव, मग तो चांगला असो नाहीतर वाईट, आपली अनुभवाची शिदोरी अधिक समृद्ध आणि बळकट करत असतो. कोरोनाच्या दोन वर्षाच्या अस्तित्वाने आपली ही अनुभवशिदोरी डोंगराएवढी मोठी केलेली आहे. तरीही त्यात भर पडत आहेत. त्यातील काही अनुभवांना दिलेला उजाळा...

कोणत्याही घटनेला चांगली आणि वाईट अशा दोन्हीही बाजू असतात. तसंच आपत्तीदेखील येते तेव्हा जसा हाहाकार माजवते, तसं परिवर्तनचे पर्वही आणू शकते. कोणत्याही घटनेला साद आणि पडसाद या दोन्हीही बाजू असतात. शंभर वर्षांच्या अंतरानंतर जग पुन्हा एकदा नव्या स्वरुपाच्या संसर्गजन्य साथीच्या आजाराला कोरोनाच्या म्हणा किंवा कोविडच्या साथीने सामोरे गेले. साथ वेगाने पसरत असल्याने आणि ती फुफ्फुसासह शरीरातील विविध अवयवांवर परिणाम करत असल्याने दक्षतेचे उपाय अधिक कडक करण्याशिवाय पर्याय नव्हता. साथीचा फैलाव इतका वेगवान होता की, आरोग्य यंत्रणेला त्याला अटकाव करणे सुरवातीला कठीण वाटत होते. येणाऱ्या रुग्णांच्या लोंढ्यावर कसे नियंत्रण मिळवावे, आलेल्या रुग्णांना अधिक वेगाने उपचार कसे द्यावेत, यापासून नेमके कोणते औषध रामबाण ठरू शकते, इथपर्यंत अनेक आव्हाने आ वासून उभी होती. अशा स्वरुपाचा बाका प्रसंग येतो तेव्हाच व्यवस्थापन कौशल्य, प्रशासनातील दीर्घ अनुभव, तज्ज्ञांच्या अभ्यासातील बारकावा कामी येतो. त्यातूनच सरकारच्या पातळीवर अशा स्वरुपाच्या साथीवर नियंत्रण मिळवणे शक्य होते. त्यामुळेच सरकारने आपत्ती नियंत्रण कायद्याचा पुरेपूर वापर करून परिस्थितीवर नियंत्रण मिळवत रुग्णांवर उपचाराचा मार्ग अधिक सुकर केला. त्यातलाच एक मार्ग होता लॉकडाऊनचा. या टाळेबंदीने सगळ्याच आघाड्यांवर सर्वच वयोगटाची घडी विस्कटली. जगण्याच्या मार्गापासून ते समाज जीवनाच्या अनेक आघाड्यांवर उलथापालथ घडवली. या कोरोनाच्या लॉकडाऊनने आणि साथीच्या आजाराच्या तीव्रतेने, तिच्या व्यापक परिणामांनी माणसाला खूप शिकवले. इतके कोरोनासोबत आता जगायला शिकले पाहिजे, याच कोरोनाने जगण्याचे नवे खूप काही धडे दिले. त्यांची संख्यात्मक मोजणी करायला गेली तर व्यक्तीनिहाय त्यात वैविध्य आढळले. त्याचे स्वरुप वेगवेगळे दिसेल. असेच काही प्रमुख धडे आणि आपले जगणे...