कुणा आवडतो मोर पिसाऱ्याचा,
असे कोणाला छंद कोकिळेचा
कुणी असतो नादिष्ट पोपटाचा
मला आहे परि नाद कोंबड्याचा!
ही कविता लिहिली आहे दत्तप्रसाद कारखानीस यांनी, पण आपल्या मुत्तूचंही अगदी हेच म्हणणं होतं! मुत्तूचाही होता एक कोंबडा मित्र-गूंदी! मुत्तू आणि गूंदी! गूंदी आणि मुत्तू! दोघं अगदी जिवाभावाचे मित्र होते. त्यांना एकमेकांशिवाय अजिबात करमत नसे. एक मुत्तू शाळेत गेल्यावरचा वेळ सोडला, तर ते सतत एकमेकांसोबत असत. मुत्तूच्या हातात असतं, तर ती गूंदीला तिच्या पोन्नेरीच्या शाळेत सुद्धा घेऊन गेली असती. तेवढीच तिला शाळा सुसह्य झाली असती. हो, कारण तिला शाळेत जायला अजिबात आवडायचं नाही!