Madan Mohan Lata Mangeshkar Adalat
esakal
भारतीय चित्रपटसृष्टीच्या तारांगणात नक्षत्रांची दाटी झाली होती. जणू आकाशगंगा अवतरली होती. चित्रसृष्टीची नक्षत्रं नुसतीच झगमगत नसतात-ती सुस्वर गातातही. प्रदीर्घ काळाच्या प्रतीक्षेनंतर तर ती अधिक प्रकाशमान होतात. संगीतकार मदन मोहनचा ‘अदालत’, सलील चौधरींचा ‘मधुमती’, ओ. पी. नय्यरचा ‘हावडा ब्रिज’, तर सचिन देव बर्मन यांचा ‘काला पानी’, तर ‘सुवर्ण सुंदरी’मध्ये ‘कुहू कुहू बोले कोयलिया’च्या रूपानं वसंत फुलला होता.
दुसरे महायुद्ध १९४५ मध्ये समाप्त झाले आणि सैनिकीसेवेत असलेले मदन मोहन, खय्याम आणि इक्बाल कुरैशीसारखे लोक चित्रपटात संगीत द्यायला आले तेव्हा युद्ध समाप्ती किती भाग्याची असं वाटल्याशिवाय राहात नाही; पण सिनेसृष्टीची स्पर्धेची, परीक्षेची, प्रतीक्षेची, यश-अपयशाची, कीर्तीची, उपेक्षेची भूमी इतकी सहज मिळवणे अशक्यच...