क्रिकेटमध्ये पुन्हा येतंय गोलंदाजांचं राज्य?
गेल्या काही वर्षांपासून क्रिकेटची ओळख 'फलंदाजांचा खेळ' अशीच झाली आहे. पाटा खेळपट्ट्यांचा फायदा घेऊन मनसोक्त फटकेबाजी करणारे फलंदाज आणि ते सहन करणारे हतबल गोलंदाज, हे चित्र नित्याचंच. बरेचसे नियमही यात फलंदाजांच्याच बाजूचे. परंतु हे चित्र बदलत असल्याची चिन्हे आता दिसू लागली आहेत. फलंदाजांचे कमकुवत झालेले तंत्र, गोलंदाजांनी केलेले परिस्थितीनुरूप बदल यांमुळे गोलंदाज पुन्हा वर्चस्व गाजवू लागले आहेत. मात्र हेच वास्तव आहे का? हे चित्र कायम राहणार का? हा बदल खेळावर दूरगामी परिणाम करणार का?, अशा विविध प्रश्नांचा धांडोळा घेणारा हा लेख.
स्टेडियमबाहेर जाणारे गगनचुंबी षटकार, दोनशेच्या स्ट्राईक रेटने धावा काढणारे फलंदाज आणि आपलीच धुलाई हताशपणे बघणारे गोलंदाज. गेल्या काही वर्षांत क्रिकेटच्या प्रत्येक सामन्यात हमखास दिसणारं हे चित्र. २००३ साली टी-ट्वेन्टी क्रिकेटच्या आगमन झाल्यानंतर फलंदाजांनी जो धुमाकूळ घालायला सुरुवात केली, तो अद्याप सुरूच आहे. टी-ट्वेन्टीत २०० धावा, वनडेत ३५० धावा अगदी सहज निघू लागल्या आहेत. कसोटी क्रिकेटमध्येही तेच तंत्र वापरून फलंदाज २५ चेंडूत ५० धावा काढू लागले आहेत. या सगळ्या परिस्थितीला अत्याधुनिक बॅट्स, लहान मैदाने आणि सपाट खेळपट्टीची साथ मिळत आहे. त्यामुळे खोऱ्याने धावा काढणे म्हणजेच चांगला खेळ करणे, असा एक समज नव्याने क्रिकेटकडे वळणाऱ्या खेळाडूंचा आणि प्रेक्षकांचाही झाला आहे.
मात्र गेल्या दोन वर्षांत हे चित्र बदलत असल्याची चिन्हे आहेत. कसोटी क्रिकेटमध्ये २५० धावांचा टप्पा गाठतांनाही आता संघांची दमछाक होत आहे. कमी धावसंख्येचे सामने झाल्याने दोन-अडीच दिवसांतही कसोटी सामने संपू लागले आहेत. १०० धावांच्या आत संघाचा डाव आटोपणे, हे अनेक वेळा घडू लागले आहे. टी-ट्वेन्टी क्रिकेटमध्येही १५० धावा पुरेशा वाटू लागल्या आहेत. आणि विशेष म्हणजे आयपीएलसारख्या फ्रँचायझी क्रिकेटमध्ये देखील कमी धावसंख्येचे सामने पाहायला मिळत आहेत. एरवी फारसा प्रसिद्धी झोत न मिळणारे गोलंदाज आता पोस्टर बॉय होऊ लागले आहेत. त्यामुळे क्रिकेटमध्ये पुन्हा गोलंदाजांचं राज्य येणार, हे विधान धाडसाचे वाटत असले तरी देखील अवास्तव नक्कीच नाही.
