बेटा : (नेहमीच्या स्मार्ट उत्साहात एण्ट्री घेत) ढॅणटढॅऽऽण…मम्मा आयॅम बॅक!
मम्मामॅडम : (पक्षकार्याची कागदपत्रे हातावेगळी करता करता) वेलकम, बेटा! कधी आलास अमेरिकेहून?
बेटा : (हातातला बोर्डिंग पास दाखवत) हा काय आत्ताच लँड झालो! मस्त टूर झाली! माझे परदेशदौरे नेहमीच यशस्वी होतात!! लोक जाम खुश होते…
मम्मामॅडम : (नापसंतीनं) तिथं जाऊन काहीबाही बोलतोस, मग इथं ते नतद्रष्ट कमळवाले यथेच्छ नालस्ती करतात तुझी! मला मुळ्ळीच आवडत नाही ते!! ते जाऊ दे! काय म्हणतेय अमेरिका?
बेटा : (उत्साहात) कूल!! …तिथं मी सगळ्यांना सॉरी म्हणालो, मम्मा!! मग ते थँक्यू म्हणाले! मग मी परत सॉरी म्हणालो! त्यांनी पुन्हा ‘थँक्स अ टन’ असं म्हटलं, मग माझा पुन्हा नाइलाज झाला, मी पुन्हा-
मम्मामॅडम : (हातातले कागद गळून पडत) कशाला पुन्हा पुन्हा सॉरी म्हणायचं लोकांना? आपण कुणाचं काय घोडं मारलंय?
बेटा : (खुलासा करत) तिथं मी अनेक परिसंवादांमध्ये भाग घेतला! प्रकट मुलाखती दिल्या! व्याख्यानं दिली!! सध्या परदेश दौऱ्यासोबतच मला आत्मपरीक्षणाचा दौरा पण पडलाय बहुतेक!