एकाच कुटुंबातील पाच जणांना कोरोनाची लागण, पण घरीच उपचार घेऊन केली मात

नागपूर : एखाद्या आजाराचे लवकर निदान, चाचणी व लगेच उपचार झाल्यास, त्या आजारातून सहज बाहेर पडता येऊ शकते. अष्टविनायकनगर, जयताळा येथील वसू परिवाराने ते सिद्ध करून दाखविले. या परिवारातील तब्बल पाच सदस्यांना एकाचवेळी कोरोनाची (coronavirus) लागण झाली होती. मात्र, हिंमत न हारता घरीच योग्य उपचार करून सर्व जण कोरोनामुक्त (defeats corona) झाले. (five people from same family defeats corona in nagpur)

राही शिक्षण संस्थेचे सचिव असलेल्या नरेशचंद्र वसू यांच्या परिवारात पत्नी जयश्री, ८० वर्षीय वडील रामराव, ७२ वर्षीय आई त्रिवेणी, थोरली मुलगी स्वराली आणि तीन वर्षांचा मुलगा शारविल असे एकूण सहा जण आहेत. काही दिवसांपूर्वी वडिलांना सर्दी व ताप आल्याने डॉक्टरकडे नेले. सध्या कोरोनाची लाट असल्याने डॉक्टरांनी आरटीपीसीआर चाचणी करून घेण्याचा सल्ला दिला. रिपोर्ट पॉझिटिव्ह आल्यानंतर क्षणाचाही विलंब न करता संपूर्ण परिवाराची चाचणी करवून घेतली, ज्यात शारविल वगळता उर्वरित चारही जणांना कोरोनाची लागण झाल्याचे आढळून आले. सर्वांनाच कोरोनाची लक्षणे असल्याने डॉक्टरांच्या सल्ल्यानुसार 'होम क्वारंटाईन' होऊन घरीच उपचार सुरू केले. घरात लहान मुलगा असल्याने संक्रमितांमध्ये राहिल्यास त्याच्याही जिवाला धोका होता. त्यामुळे शारविलला त्रिमूर्तीनगर येथे राहणाऱ्या मामाकडे पाठविले. अखेर दोन आठवडे नियमित उपचार घेतल्यानंतर पाचही जण कोरोनामुक्त झाले.

संक्रमण काळातील अनुभव सांगताना नरेशचंद्र म्हणाले, सर्वच जण पॉझिटिव्ह असल्यामुळे एकमेकांपासून वेगळे राहण्याचा प्रश्नच नव्हता. पण तरीही कोरोना नियमाप्रमाणे मास्क व सोशल डिस्टन्स राखले. रक्ताची चाचणी वगळता पंधरा दिवसांत घराचा उंबरठाही ओलांडला नाही. रिपोर्ट पॉझिटिव्ह आल्यानंतर तरुण असूनही मी घाबरून गेलो होतो. मुलगीही रडायची. त्यावेळी आईवडिलांनी खूप धीर दिला. त्यांच्यामुळेच आमचा आत्मविश्वास वाढून कोरोनावर विजय मिळवू शकलो. सुदैवाने कुणाचीही तब्येत खालावली नाही किंवा सिटी स्कॅनचीही गरज पडली नाही. कोरोनाचे लवकर निदान झाल्यानंतर लगेच चाचणी व उपचार सुरू झाल्यास या आजारातून सहज बाहेर पडता येऊ शकते, हे वसू परिवाराच्या अनुभवावरून शिकायला मिळते.

बहिणीने पुरविले पंधरा दिवस डबे

माहेरची माणसे कोरोनाच्या संकटात सापडल्यानंतर मुलगी सुधा राऊत त्यांच्या मदतीला धावली. नरेशचंद्र यांची बहिण असलेल्या सुधाने दररोज पंधरा दिवस सकाळ-संध्याकाळ सर्वांना डबे पोहोचविले. ती रोज नाश्ता व दोन्ही वेळचे जेवण गेटला लटकवून निघून जायची. शिवाय नियमित फोन करून औषधी किंवा हव्या असलेल्या वस्तूही आणून द्यायची, असे नरेशचंद्र यांनी सांगितले.