औरंगाबाद - पोळा आणि पावसाळा या दोघांचे तसे खूपच जवळचे नाते. पोळा सणाच्या आदल्या दिवशी खांदेमळणी करून, धुवून बैलांना चरायला सोडले जाते खरे; मात्र यंदा पाऊसच नसल्याने मराठवाड्यात बहुतांश ठिकाणी चाराच उगवला नाही. परिणामी लुसलुशीत गवत हे शब्द केवळ ऐकण्या-बोलण्यापुरतेच राहिले आहेत. निसर्गाने मुक्‍या जनावरांची तरी परीक्षा बघू नये, या आशेने शेतकरी आभाळाकडे डोळे लावून बसला आहे. 

दरवर्षी या दिवसांत खरीप पिके कपाशी, भुईमूग, मका या पिकांत पोळ्यापर्यंत आंतरमशागतीची कामे झालेली असत. हा जणू निसर्गाचा नियमच होता. मात्र, गेल्या काही वर्षांपासून हा नियम निसर्गाने पुरता मोडीत काढल्याची भावना भिवगाव (ता. वैजापूर) येथील शेतकरी विनोद गायके यांनी व्यक्त केली.

पोळ्याच्या दोन दिवस आधीपासून नदी, नाले, ओढ्यावर बैल धुण्यासाठी एकच गर्दी झालेली असायची; मात्र दिवसेंदिवस जनावरांच्या कमी होत जाणाऱ्या संख्येबरोबरच पावसाचेही दिवस कमी झाले. परिणामी उपलब्ध पशुधनाला पोळा आला की एक-दोन बादली पाण्यात आंघोळ घालावी लागत आहे.

सण दुरावत चालला 
१० ते १५ वर्षांपूर्वीचा बैल पोळा म्हणजे बैलांना रंगवून, झुली टाकून त्यांची वाजत-गाजत मिरवणूक काढली जात होती, हेच वातावरण आजही आहे. मात्र, यांत्रिकीकरण झाले. परिणामी पशूंची संख्या कमी होत गेली. यामुळे हा सण दुरावत चालला. त्यानंतर पाऊस कमी होत गेला. यात दोष कुणाचा याच्या फंदात पडण्यापेक्षा आजघडीला शेतकऱ्यांना पावसाची आस लागलेली आहे. काहीही झाले तरी ‘पावसा, आता तरी पड रे बाबा’ अशी आर्त साद बिलोली तालुक्‍यातील गहिनीनाथ साळवे या शेतकऱ्याने घातली.