देवीची आरती

दुर्गे दुर्घट भारी तुजविण संसारीं । 
अनाथनाथे अंबे करुणा विस्तारीं । 
वारीं वारीं जन्म-मरणातें वारीं । 
हारीं पडलों आतां संकट निवारीं ।।1।। 

जयदेवी जयदेवी जय महिषासुरमर्दिनी । 
सुरवरईश्‍वरवरदे तारक संजीवनी ।।धृ.।। 

त्रिभुवनभुवनीं पाहतां तुजऐशी नाहीं । 
चारी श्रमले परंतु न बोलवे कांहीं । 
साही विवाद करितां पडिलें प्रवाही । 
ते तूं भक्तालागी पावसि लवलाही ।।2।। 

प्रसन्नवदने प्रसन्न होसी निजदासां । 
क्‍लेशांपासुनी सोडविं तोडीं भवपाशां । 
अंबे तुजवांचून कोण पुरविल आशा । 
नरहरी तल्लिन झाला पदपंकजलेशा ।।3।।