बेड उपलब्ध असलेले रुग्णालय मिळेपर्यंत मृत्यूने आवळला पाश, घडले कुठे ते वाचा सविस्तर

कोल्हापूर : कळंबा येथील कात्यायनी अपार्टमेंटमध्ये एक रुग्ण अत्यवस्थ असल्याचा निरोप आला. आम्ही धावत ेतेथे पोहोचलो. दोन दिवस ताप आल्याने रुग्ण अस्वस्थ होता. पीपीई किट घालून शेजाऱ्यांच्या मदतीने रुग्णाला रुग्णवाहिकेत घेतले. गाडी थेट आयसोलेशन येथे नेण्यात आली. डॉक्‍टरांनी बेड नसल्याचे सांगितले. यानंतर सीपीआर, वैद्यकीय महाविद्यालय असा प्रवास झाला. शहरातील बहुतांश रुग्णालयात बेड मिळाले नाहीत. अखेर थकून भागून सीपीआर येथे पोहोचेपर्यंत आमच्या डोळ्यादेखतच रुग्णाचा मृत्यू झाला...असे सांगतच आशा कर्मचारी ज्योती तावरे यांना अश्रू अनावर झाले. असे दररोज किती लोक आपला जीव गमावत आहेत, यावर काही होणार की नाही...अशी विचारणाही त्याच भावनेतून केली. 

दोनच दिवसांपूर्वी सकाळी दहा वाजताच कात्यायनी अपार्टमेंटमध्ये एक रुग्ण अत्यवस्थ असल्याचा निरोप आला. या रुग्णाला ताप होता. अशक्‍तपणाही होता. त्यामुळे आम्ही धावतच पोहोचलो. संबंधिताची तब्येत खालवत असल्याने रुग्णालयात दाखल करणे आवश्‍यक होते. मात्र पीपीई किट चढवून पुढे कोणी येईना. शेजाऱ्यांच्या मदतीने त्यांना रुग्णवाहिकेत घेतले. तेथून पुढे सुरु झाला धक्‍क्‍यांचा प्रवास. आयसोलेशन, सीपीआरपासून सर्व मोठमोठी रुग्णालये पालथी घालूनही बेड उपलब्ध झाला नाही. अखेर रुग्णाने प्राण सोडले. शेवटच्या क्षणी कुटुंबाचीही भेट झाली नाही. असे अनुभव दररोज कितीतरी रुग्णांबाबत येत आहेत. त्यामुळे ऑक्‍सिजन बेड रिक्‍त असलेली माहिती प्रशासनासह आशा कर्मचाऱ्यांना मिळावी, म्हणजे रुग्णाला वेळेत उपचार करण्याचा सल्ला देता येईल, असे ज्योती तावरे यांनी सांगितले. 

आम्हालाही मर्यादा आहेत! 
ज्योती तावरे म्हणाल्या, "पाच महिने आम्ही कोविडीसंदर्भातील कामात आहोत. रात्री, अपरात्री दूरध्वनी येतात. रुग्ण अत्यवस्थ आहे, काहीतरी करा...मात्र आम्ही तरी काय करणार... आम्हालाही मर्यादा आहेत. ज्या ठिकाणी पॉझिटिव्ह रुग्ण आढळतो, त्या ठिकाणचा सर्व्हे करणे, संबंधित कुटुंबातील सदस्यांचे स्वॅब घेणे, तसेच त्यांना आयसोलेशन पाठवण्याचे काम आम्ही करतो; मात्र काही वेळा माणुसकी म्हणून या रुग्णांना रुग्णालयात नेण्याची जबाबदारी पार पाडतो.'' 

संपादन : विजय वेदपाठक