म्यानमानवर ओढवलेल्या शतकातील महाप्रलयंकारी भूकंपाची आपत्ती ही शेजारच्या चीनसाठी एकप्रकारे ‘इष्टापत्ती’च ठरली आहे. म्यानमारवर कोसळलेल्या संकटाचे ‘संधी’त रुपांतर करण्याचा संधीसाधूपणा चीनने दाखवला नसता तरच नवल. भूकंपाने जमीनदोस्त झालेल्या म्यानमारला भारतानेही मानवतावादी दृष्टिकोनातून चार विमाने आणि चार जहाजे भरुन ब्लँकेटस्, अन्नसामुग्री आणि इतर आवश्यक जिनसांसह भूकंपग्रस्तांना लागणारे सर्वप्रकारचे सहाय्य रवाना केले. अमेरिकेनेही वीस लाख डॉलरच्या मदतीची घोषणा केली. पण चीनच्या एक कोटी ३९ लाख डॉलरच्या मदतीची बरोबरी अमेरिकेलाही करता आलेली नाही. गरीब देशांना भरमसाठ कर्ज देऊन त्यांना कर्जसापळ्यात अडकवायचे आणि चोरपावलांनी आपली विस्तारवादी उद्दिष्टे साध्य करताना व्याजासह वसुली करायची, हे चीनचे डावपेच आहेत. पण त्यांना निष्प्रभ करण्याचे धोरण अद्याप अमेरिका किंवा युरोपियन देशांना निश्चित करता आलेले नाही. चीनने या कर्ज-कूटनीतीचा वापर करुन अनेक गरीब देशांना दावणीला बांधले आहे.