ढिंग टांग : खेला होबे!

नमोजीभाई : (बिचकत फोन फिरवत) कॉण वात करे छे?
ममतादिदी : (इस्पितळातल्या खाटेवरुन…) आपनार नाम की?
नमोजीभाई : (अघळपघळपणे) हुं तमारा भाई वात करु छूं! सतप्रतिसत प्रोणाम!!
ममतादिदी : ( रागारागाने) आमार कोई भाई नॉय! फोन रखो!! जाव, जाव! खालीपिली तकलिफ देताय! ये हामारा खिलाफ साजिश हाय!
नमोजीभाई : (अजीजीने) अरे, दिदी, ओळखाण नथी लागती? हूं दिल्लीवाळा भाई!
ममतादिदी : (खवळून) उई उई उई...! हमकू डायरेक्ट फोन करनेका डेरिंग कैसा किया!!
नमोजीभाई : (रुध्द कंठाने) क्या करुं दिदी! तमारी बहु याद आवे छे! हर साल तमे मारीमाटे बंगाली कुर्ता अने शोंदेश मिठाई भेजती हती!!
ममतादिदी : त्याची ही परतफेड वाटतं! छॉन!!
नमोजीभाई : (मिटक्या मारत) मने बंगाली मिठाई बहु गमे छे! शोंदेश! रोशोगुल्ला!! खिरकोदोम! मिष्टीदोई!! बहु सरस!
ममतादिदी : (संतापाचा स्फोट होत) चूप कोरो!! बंगाली मिठाई आवडते, म्हणून सगळा बंगाल घशात घालायचा बेत आहे का तुमचा?
नमोजीभाई : (हळूवार आवाजीत ) ना दिदी, एऊ ना कहवाय! हूं तमारा भाई छूं!!
ममतादिदी : (मुद्द्यावर येत) फोन क्यूं  किया?
नमोजीभाई : (विचारपूस करत) तमारे पग ने शुं वाग्या छे? ठीक छे ने?
ममतादिदी : (कपाळाला आठ्या…) वाग्या माने?
नमोजीभाई : (खुलासा करत) तुमच्या पायाला गाडीच्या दरवाजा लागला ने? खरेखर मार लागला के असाच सीक लीवमाटे नाटक करे छे?
ममतादिदी : (खवळून) चूप कोरो!! माझा पाय खरोखर जायबंदी झालाय! डोकं दुखतंय! ताप आलाय! मला इस्पितळात यावं लागलं!! हे सगळं तुमच्यामुळे झालं! आजवर इतक्या निवडणुका लढवल्या, पण कधी असं झालं नव्हतं!! बघून घेईन!!
नमोजीभाई : (साळसूदपणे) अरेरेरे! पती गयो!!
ममतादिदी : (घुश्शात) …आणि गाडीचा दरवाजा आपोआप पायाला लागला नाही… कुणीतरी जोरात आपटला!! पाय केवढा सुजलाय, बघायला या!... आता झालं ना तुमचं शोमाधान?
नमोजीभाई : शोमाधान कसा होएल? मला तर एटला दुख झ्याला के मी पण कालपासून लंगडतोय!! ‘मन की वात’ सांगू? असा वाटते के आत्ताच्या आत्ता कोलकात्याला येऊन तुमच्या पगला दुखदबाव लेप लावावा!!
ममतादिदी : (डोक्याला हात) किती ड्रामा कराल?
नमोजीभाई : (साळसूदपणे) तमेज ड्रामा करे छे, असा कोंग्रेसवाळा कहे छे!! मने तो गमे छे, के आ पूरा मामलतनी सीबीआय इन्क्वायरी करवु पडशे!!
ममतादिदी : (दातओठ खात) झालं का सुरु तुमचं पुन्हा सीबीआय आणि इडी?
नमोजीभाई : (गंभीरपणे) मामलो तो बहु सीरिअस लागे छे! जुओ, आपडा चूंटणीना खेला एक जग्या, अने आपडा रिश्ता बिजी जग्या!! आपडा तो मतभेद छे, मनभेद नथी!
ममतादिदी : (अविश्वासाने) मी शीबीआयला बोंगालमध्ये पग ठेवू देणार नाही!!
नमोजीभाई : (नाइलाजाने) तो पछी खेला होबे?
ममतादिदी : होबे, होबे, खेला होबे!
नमोजीभाई : (डेडली पॉज घेत) हवे खेलकूद मां रमता रमता पगने थोडु वागेछ ने! कछु थया तो मरहम लगावामाटे हुं त्यां आवीश हं दिदी! जे श्री राम!!
ममतादिदी : (रामाचे नाव ऐकताच भडकून) खामोश!

Edited By - Prashant Patil