‘अ’ दर्जाची पात्रता, ‘ब’ दर्जाची मान्यता, निधी मात्र ‘क’ दर्जाचा

वाशिम : मालेगाव तालुक्यात मुक्कामी असल्याने सकाळीच शिरपूर जैन या ऐतिहासिक नगरीत प्रवेश केला. ‘सकाळ’चे शिरपूर जैनचे शहर बातमीदार गजानन देशमुख व मालेगाव तालुका बातमीदार अरविंद गाभने यांनी स्वागत केले. त्यानंतर स्थानिक ग्रामपंचायतीला भेट दिली. ग्रामविकास विभागाच्या विविध योजना, शहरातील अतिक्रमण, शहर विकास आराखडा, पाणीपुरवठा (Water supply), पर्यटन विकास, कोवीड साथरोग व्यवस्थापन आणि इतर मुद्यांवर चर्चा केली. विकासाबाबत स्थानिकांमध्ये लोकप्रतिनिधींवर प्रचंड रोष (Enormous anger at the people's representatives) दिसून आला. (Huge outrage on people's representatives among locals about development)

बस स्टॅण्डवरील अंतरिक्ष टॉवरची संकल्पना चांगली वाटली. परंतु येथील कोट्यवधींची सरकारी जागा अतिक्रमणाने गिळंकृत केल्याचे दिसले. अतिक्रमणाच्या मुद्द्यावर शहरात सर्वपक्षीय युती-आघाडी दिसल्याने ‘तेरी भी चूप, मेरी भी चूप’ अनुभव आला. मांजरीच्या गळ्यात घंटा बांधणार तरी कोण? असा केविलवाणा प्रश्न अनेकांनी उपस्थित केला. शहरातील बेशिस्त वाहतूक व्यवस्थेकडे प्रशासनाचे दुर्लक्ष जाणवले. प्रवासी वाहतूक करणारी वाहने, मालवाहू वाहने यांना वेगवेगळ्या जागा नेमून देणे आवश्यक असल्याचे काहींनी सांगितले. स्थानिक पवळी मंदिराला भेट दिली. पोलिस स्टेशन परिसरात तब्बल ५९ गावांचा कारभार सांभाळणाऱ्या पोलिस स्टेशनमध्ये पोलिसांसाठी निवासी घरे नसल्याचे दिसले.

शहराच्या मेन रोडने जात असताना या रोडला मेन रोड का म्हणत असावे, असा प्रश्न पडला. दोन वाहने समोरासमोर आल्यानंतर वाहतुकीची कोंडी होईल, असा शिरपूरचा मेन रोड राजकीय भ्रष्टाचाराचा राजमार्गच वाटला. कारण अनेक धनदांडग्यांनी अतिक्रमण करून रोड गिळंकृत केल्याचे दिसले. शहरातील राजकीय नेतृत्व या अतिक्रमणाकडे अर्थपूर्ण डोळेझाक करत असावे. म्हणूनच काही धनदांडग्यांनी अगदी रस्त्यावर दुकाने थाटल्याचे दिसले.

हिंदू-मुस्लीम एकात्मतेची जोपासना

मिर्झा मियाँ दर्ग्यावर भगवा आणि हिरवा झेंडा एकत्रितपणे बांधलेला दिसला. दर्ग्याच्या मौलवींनी शिरपूरच्या सांप्रदायिक एकात्मतेची माहिती दिली. शहराच्या पूर्वेला संत सावता महाराजांचे मंदिर दिसले. ‘कर्म हीच पूजा’ अशी शिकवण देणाऱ्या सावता महाराजांना वंदन करून श्री जानगीर महाराज संस्थानाकडे निघालो. परंतु या मार्गावर जागोगाजी रस्ते उखडलेले, नालीवरील पुलाला भगदाड पडलेले, नाल्या तुंबलेल्या आणि कचऱ्याचे ढीग दिसले. जानगीर महाराज संस्थानचे प्रवेशद्वार, निकटच्या हनुमान मंदिरातील काच वापरून केलेली सजावट बघून मन प्रसन्न झाले. महाशिवरात्रीच्या महाप्रसादाचा नैवेद्य व चादर सर्वप्रथम मिर्झा मियाँ दर्ग्यावर अर्पण केली जाते. मिर्झा मियाँच्या उर्सच्या संदलचा प्रसाद इथे जानगीर महाराज संस्थानावर सर्वप्रथम चढवला जातो. त्यानंतरच दोन्ही देवस्थानाच्या महाप्रसादाला सुरुवात होते, अशा धार्मिक एकात्मतेच्या परंपरेची माहिती संस्थानचे पुजारी शंकर चोपडे यांनी दिली.

(Huge outrage on people's representatives among locals about development)