बेटा : (ब्याग खांद्यावर अडकवून) ढॅणढॅऽऽण! मम्मा, आयॅम बॅक!
मम्मामॅडम : (वर्तमानपत्रात डोकं घालून थंडपणे) वेलकम!
बेटा : (जाहीर करत)...अँड गोइंग बॅक!
मम्मामॅडम : (कपाळाला आठ्या घालून) आता कुठे? कर्नाटकातला निकाल लागल्याशिवाय कुठेही जाऊ देणार नाही तुला!!
बेटा : (चुटक्‍या वाजवत) कर्नाटकचा निकाल लागल्यात जमा आहे!! पंधरा मिनिटांत जिंकून दाखवीन मी कर्नाटक!! आहे काय नि नाही काय! तिथल्या दौऱ्यात भेटलेल्या प्रत्येक माणसानं मला सांगितलं : ह्या वेळी आमचं मत तुम्हालाच!
मम्मामॅडम : (पेपरात डोकं खुपसून) एवढा आत्मविश्‍वास बरा नव्हे!!
बेटा : मी तिथल्या कार्यकर्त्यांना सांगून टाकलंय की ते कमळवाले बूथ जिंकणार आहेत, आपण थेट सीटच जिंकू! बूथ जिंकून काय करणार? हाहा!!
मम्मामॅडम : (सुस्कारा सोडत) निकाल लागेल तेव्हा खरं!
बेटा : (चुटक्‍या वाजवत) यू जस्ट डोण्ट वरी! कर्नाटकातलं सरकार पाडून आपण आपलं सरकार आणू! बघशीलच तू!! (दात ओठ खात) लेकाचे मला आव्हान देतात काय!!.
मम्मामॅडम : (दचकून) तिथं आपलंच सरकार आहे बेटा!!
बेटा : (सावरून घेत) व्हॉटेव्हर! नवं सरकार आणायचं म्हटलं तर जुनं घालवावं लागतंच ना!! आणि त्या कमळवाल्यांचं आव्हान स्वीकारून मी नवं सरकार आणण्याची सगळी तयारी करून ठेवली आहे!
मम्मामॅडम : (संयमाने) काय तयारी केलीस? कसलं आव्हान?
बेटा : (संतापानं) त्या मोदीजींनी मला आव्हान दिलं होतं की सलग पंधरा मिनिटं हातात कागद न धरता बोलून दाखवा!
मम्मामॅडम : ते नाव माझ्यासमोर घ्यायचं नाही, शंभर वेळा बजावलंय तुला!
बेटा : (दुर्लक्ष करत)... त्यांचं दुसरं आव्हानही मी पेललं, मम्मा!!
मम्मामॅडम : (प्रश्‍नार्थक) कुठलं?
बेटा : विश्‍वेश्‍वरय्या!! मला आता हे नावही छान उच्चारता येतं!! विश्‍वेश्‍वरय्या, विश्‍वेश्‍वरय्या, विश्‍वेश्‍वरय्या!! आणखी दोनदा उच्चारून दाखवू?
मम्मामॅडम : (घायाळ होत) त्या कमळवाल्यांची आव्हानं एवढी मनावर घ्यायची नसतात बेटा! नतद्रष्ट माणसं आहेत ती!!
बेटा : अडलंय माझं खेटर! जिंकणाऱ्या माणसानं विरोधकांना मनावर घ्यायचंच नसतं मुळी!! म्हणून तर मी सुट्टीची तयारीसुद्धा केली!! मैं तो चला छुट्टी पे!!
मम्मामॅडम : (काळजीनं) तू कुठून येतो आहेस की चालला आहेस?
बेटा : (खुलासा करत) वेल... दोन्हीही!! कर्नाटकाहून आलो आहे, आणि आता बाहेर सहलीला जाणार आहे!!
मम्मामॅडम : (पोटात गोळा येऊन) पुन्हा परदेशात?
बेटा : (गोंधळून) कैलास-मानस सरोवर फॉरेनमध्ये आहे की इंडियात?
मम्मामॅडम : (किंचित विचार करून) ज्या अर्थी तिथं आपले प्रधानसेवक अजून गेलेले नाहीत, त्याअर्थी इंडियात असावं!!
बेटा : इंडियात नसणार! तिथं जायला पासपोर्ट लागतो!!
मम्मामॅडम : (घाईघाईने) अजिबात जायचं नाही कुठं!! कैलास-मानसची यात्रा खूप डेंजरस असते म्हणे! मी नाही जाऊ देणार तुला!! हवं तर इटलीला किंवा नॉर्वेला जा!!
बेटा : (निर्धाराने) नोप!! कैलास-मानसलाच जाणार... माझं विमान मध्यंतरी हेलकावे खात होतं तेव्हाच मी ठरवलं की तिथं जाऊन यायला हवं!! सोमनाथ वगैरे ठीक आहे, पण कैलास-मानस इज सुप्रीम!! आय मस्ट गो देअर!! तिथंही एखादं भाषण वगैरे देऊन येईन म्हणतो!!
मम्मामॅडम : (हताश होत) तिथं काही नाही रे! खडतर यात्रा आहे, आणि प्रचंड थंडी आहे!! आपलं कैलास-मानस आहे इथं दिल्लीतच! कळलं? तिथं कशाला जायचंय तुला?
बेटा : (निरागसपणे) मानस सरोवरात राजहंस असतात म्हणे! त्यांच्याकडून नीरक्षीर विवेक शिकून घेण्याचा मानस आहे माझा!! गॉट इट?