आई पार्थला समजावत म्हणाली ः ‘‘अरे पार्थू, आपण या मोकळ्या जागेत कोलाज करणार आहोत आणि तेही प्रत्येक जण वेगवेगळ्या प्रकारे. तुम्ही सहाजण आहात. प्रत्येकानं कोलाज करण्याचे पाच प्रकार जरी शोधले, तरी आपल्याला वेगवेगळे ३० प्रकार मिळतील. ...तर करा सुरवात. पहिली १० मिनिटं एकेकट्यानं विचार करा; मग पुढची १० मिनिटं सगळ्यांनी मिळून विचार करा आणि मग सांगा तुमच्या ३० पेक्षा जास्त आयडिया.’’
आता घराघरात आणि सगळ्या परिसरात गणेशोत्सवाचं वारं घुमू लागलं होतं. गणपतीच्या सजावटीच्या नवनवीन कल्पना घेऊन अनेक दुकानं गल्लोगल्ली सुरू झाली होती. रंगीत दिव्यांच्या माळा, थर्मोकोल वापरून तयार केलेले वेगवेगळे देव्हारे, रथ, रांगोळ्यांची पुस्तकं, वेगवेगळ्या वासांच्या उदबत्त्या, कापूर, अनेक वासांचे धूप, खरीच वाटतील असली प्लास्टिकची फुलं आणि वेली, गणपतीसाठी वेगवेगळे मुकुट आणि अलंकार अशा अनेक गोष्टींनी ही दुकानं खचाखच भरलेली होती.
मुख्य म्हणजे वेगवेगळ्या सुबक-सुंदर-देखण्या गणेशमूर्तींनी अनेक दुकानं आणि मंडप सजले होते. अगदी सहा इंचांच्या गणेशमूर्तीपासून ते सहा फुटांच्या गणेशमूर्ती पाहताना डोळ्यांचं पारणं फिटायचं. सिंहासनावर बसलेला, चौरंगावर बसलेला, कमळात बसलेला, घोड्यावर बसलेला, उभा असलेला...अशा अनेक रूपांत गणपती पाहताना आनंद व्हायचा.
जाता-येता ही दुकानं मुलं पाहत आणि आपापसात त्याबाबत गप्पा मारत.
आज सगळे जण अन्वयच्या घरी जमले. आज किचनची जबाबदारी अन्वयचे बाबा, पालवीचे बाबा आणि नेहाचे बाबा यांनी आनंदानं स्वीकारली होती. शंतून, पालवी, नेहा, पार्थ आणि वेदांगी अन्वयच्या घरी आले; पण सगळ्यांच्या गप्पांचा विषय एकच व तो म्हणजे ‘गणपतीच्या मूर्ती आणि गणपतीचं डेकोरेशन’ आपण कसं करायचं?
गप्पा सुरू झाल्यावर पुन्हा एकदा ‘त्या दुकानां’तल्या सगळ्या गोष्टींची यादी मुलांनी एकमेकांना सांगितली.
ही यादी ऐकल्यावर पार्थनं विचारलं ः ‘‘पण म...आता आपण काय करायचं? आमच्या घरी तर गणपती असतो. मी तर आमच्यासाठी कमळात बसलेल्या गणपतीची एक छोटी मूर्ती आणि तिच्यासाठी मोराची थर्मोकोलची एक मस्त गाडीपण निवडून ठेवली आहे.’’
अन्वयची आई म्हणाली ः ‘‘आज तेच तर तुम्हाला सांगायचं आहे. आपण गणपतीची पूजा आणि सजावट ही पर्यावरणपूरक करणार आहोत. आपण कुठंही प्लास्टिक, थर्मोकोल, प्लास्टर ऑफ पॅरिस आणि परदेशी बनावटीच्या गोष्टींचा अजिबात उपयोग करणार नाही...’’
‘‘म...म...माझी मोराची गाडी..? तिचं काय करायचं?’’ पार्थला समजावत शंतनू म्हणाला ः ‘‘अरे, ती तुझी मोराची गाडी त्या दुकानात पार्किंग करून ठेवलीय बरं. डोंट वरी, मजा कर घरी,’’ हे ऐकताच सगळेच ठसठसून ठसाठस हसले.
वेदांगीनं भीत भीत विचारलं ः ‘‘पण समजा मातीची मूर्ती आम्हाला नाहीच मिळाली तर काय करायचं?’’
‘‘सांगा बरं, काय करता येईल?’’
‘‘गणपतीचं सुंदर चित्र काढायचं...’’ हे ऐकताच सगळे म्हणाले ः ‘‘शाबास पार्थ.’’
‘‘ही कल्पना एकदमच मस्त आहे; पण सगळ्यांनाच काही सुंदर चित्रं काढता येईलच असं नाही. त्यासाठी काहीतरी आयडिया करावी लागेल...’’
‘‘त्याचीपण तयारी केली आहे...’’
‘‘अँ...? म्हणजे कशाची?’’
आईनं आपल्या हातातला कागद दाखवला. एका मोठ्या कोऱ्या कागदावर गणपतीचं सुंदर चित्र होतं; पण हे चित्र रंगीत नव्हतं तर गणपतीच्या चित्राची ती फक्त आउटलाईन होती. याला ‘लाइन ड्रॉइंग’ म्हणतात. मात्र, बारीकसारीक तपशील त्यात नव्हते.
‘‘आता लक्ष देऊन ऐका. आपण हा गणपती रंगवणार नाही, म्हणजे नेहमीप्रमाणे जलरंगानं किंवा क्रेयॉन खडूनं रंगवणार नाही....’’ आईला थांबवत पालवीनं विचारलं ः ‘‘म...म...कशानं रंगवायचा?’’
‘‘रंगवायचा नाही तर मस्त रंगीत करायचं. कळलं?’’
पार्थ केविलवाणा चेहरा करत म्हणाला ः ‘‘आई, मला काहीसुद्धा कळलं नाही हं. अगं, न रंगवता ‘मस्त रंगीत करायचं’ म्हणजे न धावता बसल्याबसल्याच भराभर पुढं जायचं असंच झालं ना गं?’’ आता मात्र सगळेच ठकठकाठक ठुकठकाक हसले.
आई पार्थला समजावत म्हणाली ः ‘‘अरे पार्थू, आपण या मोकळ्या जागेत कोलाज करणार आहोत आणि तेही प्रत्येक जण वेगवेगळ्या प्रकारे. तुम्ही सहाजण आहात. प्रत्येकानं कोलाज करण्याचे जरी पाच प्रकार शोधले, तरी आपल्याला वेगवेगळे ३० प्रकार मिळतील.’’
‘‘आणि शोधता शोधता आम्हाला ३० पेक्षा नक्कीच जास्त मिळतील.’’
‘‘हो तर! कारण ‘शोधत नाही म्हणून मिळत नाही’ अशी एक चिनी म्हण आहेच! आम्ही शोधणार आणि आम्हाला मिळणार.’’
‘‘शाबास मुलांनो. ...तर करा सुरवात. पहिली १० मिनिटं एकेकट्यानं विचार करा; मग पुढची १० मिनिटं सगळ्यांनी मिळून विचार करा आणि मग सांगा तुमच्या ३० पेक्षा जास्त आयडिया,’’ आईचं बोलणं संपताच किचनमधून अन्वय आणि पालवीचे बाबा हातात खाऊच्या बश्या घेऊन आले.
खाऊ खाऊन मुलं कामाला लागली.
थोड्याच वेळात गल्लाकिल्ला करत मुलं म्हणाली ः ‘‘झाली आमची यादी. सांगू का...?’
‘‘सांगा. पण सांगताना जरा सविस्तर सांगा म्हणजे आम्हाला पण नीट कळेल,’’ स्वयंपाकघरातूनच नेहाचे बाबा म्हणाले.
‘‘अरे बास...बास आता. मला वाटतं, तुम्ही सांगता सांगता नक्कीच ३० पेक्षा जास्त प्रकार सांगितलेत, असंच वाटतंय मला.’’
‘‘पण आम्हाला आणखी सुचतंय. आता आमचा ‘आयडिया जनरेटर’ फुल स्पीडमध्ये आहे. आणखी १० आयडिया तरी सांगतो..’’ असं नेहा म्हणत असतानाच किचनमधून चुर्र चुर्र असे आवाज येऊ लागले. बटाटेवडे तळल्याचा खमंग वास दरवळू लागला
आणि शंतनू दोन्ही हात वर करत म्हणाला ः ‘‘बास...बास... आता मला पोटात कोलाज करण्याची वेळ झाली आहे. त्यासाठी १० च काय १०० आयडिया सांगितल्यात तरी चालेल; पण आता ‘पोट-कोलाज’ लगेच सुरू होऊ दे.’’
सगळे गुरगुरून हसत आनंदानं म्हणाले ः ‘‘खरंय...खरंय! ‘उगाच चांगल्या कोलाजला उशीर नको’ अशी एक म्हण आहेच की!’’
पालकांसाठी गृहपाठ ः
Read latest Marathi news, Watch Live Streaming on Esakal and Maharashtra News. Breaking news from India, Pune, Mumbai. Get the Politics, Entertainment, Sports, Lifestyle, Jobs, and Education updates. And Live taja batmya on Esakal Mobile App. Download the Esakal Marathi news Channel app for Android and IOS.