अकोला : दगडं फोडून मी विहिरी खोदल्या, पती-पत्नीने शेतमजुरी केली आणि मुलीला कृषी अभ्यासक्रमात घातले. तिनेही माय-बापाच्या कष्टाचे चिज करत, पदवी अभ्यासक्रमात अव्वल स्थान प्राप्त केले आणि पदक कमावून आम्हाला अभिमानाचे पारितोषिक मिळवून दिले. कृषी विद्यापीठाच्या दीक्षांत सोहळ्यात रौप्य पदकावर नाव कोरलेल्या एकलारा येथील अनुराधा मनोहर चोपडे हिच्या वडिलांनी, अशा शब्दात त्यांचे भाव प्रकट केले. 

बुलडाणा जिल्ह्यात संग्रामपूर तालुक्यातील एकलारा येथे आमचे वास्तव्य असून, एक मुलगी, एक मुलगा आणि पती-पत्नी असा छोटासा परिवार आहे. मालकीची एक एक्कर जमीन, त्यातून कुटुंबाचा उदरनिर्वाह चालवायचा आणि मुलांना भक्कम शिक्षणही द्यायचे, असा आमचा ध्यास; पण हे करायचे कसे? माझे शिक्षण दहावीपर्यंत आणि अनुराधाच्या आईचे (संगिता) सातवीपर्यंत. त्यामुळे दोघानीही शेतात राबायचे ठरविले. सोबतच मी शेतमजुरी तसेच परिसरातील शेतात विहीर खोदकाम सुरू केले आणि मुलीला डॉ.पंजाबराव देशमुख कृषी विद्यापीठांतर्गत, जळगाव जामोद येथील कृषी महाविद्यालयात बी.एसस्सी. फॉरेस्ट्री अभ्यासक्रमाला धाडले.

मुलगाही पॉलीटेक्निक इंजनिअरींग करीत आहे. दोघांच्या शिक्षणासाठी आमची दोघांचीही कमाई पुरेसी नव्हती. तेव्हा व्याजाने काही रक्कम घेतली व पत्नीनेही दागिणे मोडली. पोरीला आमच्या कष्टाची जाणीव होती सोबतच तिला अभ्यासात आवड निर्माण झाली. त्यामुळे तिने अभ्यासात सर्वस्व ओतले आणि बी.एसस्सी. फॉरेस्ट्रीमध्ये सर्वाधिक गुण मिळवून रौप्य पदक पटकाविले. डबडबत्या डोळ्यांनी मुलीचा अभिमान व्यक्त करत, तिची इच्छा असेल तेवढे शिक्षण देण्याचा निश्चय, मनोहर चोपडे यांनी ‘सकाळ’शी बोलताना व्यक्त केला. 

माझे आई-बाबा रात्रंदिवस कष्ट उपसून आम्हा भावंडांना शिक्षण देत आहेत. मी त्यांचे स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी सर्वस्व पणाला लावेल. सध्या मी एम.एससी. करीत असून, त्यानंतर पी.एच.डी. करायची आहे. 
- अनुराधा मनोहर चोपडे, एकलारा, जिल्हा बुलडाणा