जनता कर्फ्यू झाला, त्यानंतर लॉकडाऊनचे पहिले चार दिवस संपले. आईबाबा दररोज आपल्याबरोबर घरात असल्याने सुयशला खूप आनंद झाला होता. आनंदाचे आणखी एक कारण म्हणजे, आईबाबा घरी असूनही आपल्याला अभ्यास कर म्हणून मागे लागत नाहीत. सुरुवातीला आईच्या हाताखाली स्वयंपाकघरात लुडबुड करणाऱ्या सुयशला दोन-चार दिवसांनंतर समजले ‘ये अपने बस की बात नही!’ मात्र त्याने मदतीचा पुढे केलेला हात पाहून त्याची आई अनघा भलतीच खूष होती. त्याचा उत्साह कमी होत असल्याचे लक्षात आल्यावर अनघाने त्याला स्वयंपाकघरातून बाहेर काढले.

मात्र नंतर तो मोबाईलमध्ये जास्त गुंतायला लागल्याचे लक्षात आले. परिस्थितीचा विचार करता, बाहेर खेळायला जा म्हणण्याचीही सोय नव्हती. मोबाईलमध्ये सुयश दिवसभर काय करतो, याचा अंदाज घेतला असता, वेगवेगळ्या क्विझ, तसेच टार्गेट पूर्ण करण्याच्या खेळात त्याने लक्ष दिल्याचे लक्षात आले. काही काळापुरते ठीक आहे, परंतु ही सवय लागली तर त्रासदायक होईल, हे एव्हाना अनघाच्या लक्षात आले होते.

बरं अवांतर वाचायला काय द्यायचे, हाही तिच्यापुढे प्रश्‍न होता. सहाजिकच एकदम प्राची मावशीची आठवण झाली. तिने सुयशच्या हातातून फोन घेत प्राची मावशीला फोन लावला. अनघाच्या फोन कशासाठी आला, हे प्राची मावशीच्या लक्षात आले. ‘अगं सोपं आहे. तुला कानमंत्र देते, तो कायमस्वरूपी लक्षात ठेव,’ असे म्हणत प्राची मावशीने चांगले महिनाभर पुरतील असे विविध उपक्रम सांगितले. प्राची मावशीचा फोन ठेवल्यावर अनघा एकदम आनंदित झाली. लहानपणीचे अनेक खेळ तिच्या डोक्‍यात घोळायला लागले. अगदी चंपलपासून ते एक अक्षर देऊन त्या अक्षरापासून तयार होणाऱ्या फळांची, झाडांची, पक्ष्यांची नावे लिहायचा खेळ तिला आठवला. सर्वांत जास्त अचूक नावे लिहिणाऱ्याला सायंकाळी आजोबांकडून मिळणाऱ्या श्रीखंडाच्या गोळ्यांचीही तिला आठवण झाली. तिने लगेच सुयशला हाक मारली. त्याला म्हणाली, ‘तू मोबाईलमध्ये विविध गेम खेळतो ना, आज आपण दोघे मिळून एक खेळ खेळायला आणि इथून पुढे मी तुला रोज एक खेळ सांगणार आणि तो तू पूर्ण करायचा. म्हणजे तुमच्या भाषेत चॅलेंज की काय ते पूर्ण करायचे.’ काही तरी नवीन ऐकायला मिळाल्याने सुयशही उत्साहात हो म्हणाला.

आपण आज विशेषणांचा खेळ खेळायचा हे सुयशला सांगताना सोसायटीच्या बाहेर आणि उन्हात अजिबात जायचे नाही, असा सज्जड दमही अनघाने दिला. ती म्हणाली, ‘सोसायटीच्या परिसरातील वेगवेगळ्या झाडांची वेगवेगळ्या आकाराची, रंगांची पाने गोळा कर. प्रत्येक पान वेगळे असेल याची काळजी घ्यायची. प्रत्येक पान कसे आहे, त्याचे वर्णन करायचे. उदा : दातेरी पान, गोल, गुबगुबीत, रेषारेषांचे आदी अनेक प्रकारांचे पाने असतील. यावरून पाने किती विविध प्रकारची असतात तुला समजेल.’ सुयशने पडत्या फळाची आज्ञा मानून सोसायटीच्या आवारात धूम ठोकली. भरपूर पाने शोधली. ती घरात आणून पानांचे वर्णन करणारे विशेष शब्द शोधले आणि आईला दाखविले. शब्द वाचता वाचता अनघा त्याला म्हणाली, ‘तू आता लिहिलेल्या शब्दांना विशेषण असे म्हणतात.’ यानंतर झाडांबद्दल रस्ता, पिशवी, व्यक्ती, कपडे या विषयांनाही असे शब्द शोध, असे सुयशला सुचवीत पुढील चार-पाच दिवसांचे ‘चॅलेंज’ दिल्याच्या आनंदात दुसऱ्या कामाला लागली.