बेंजामिन ग्राहम, वॉरेन बफे, राकेश झुनझुनवाला, राधाकिशन दमानी, रामदेव अग्रवाल अशा महारथी गुंतवणूकदारांची नावं जरी ऐकली तर अंगावर काटा येतो. असामान्यरित्या गुंतवणूक करून या व्यक्तींनी अब्जावधी रुपयांची धनसंपत्ती निर्माण केली. आर्थिक विषयावर बोलताना सर्वोत्तम वक्ते सुद्धा या व्यक्तींची उदाहरणे नक्की सादर करतात. ही उदाहरणे आपल्याला मोहित करतात. आपण त्यांच्या विद्वत्तेपुढे नतमस्तक होतो आणि कुठेतरी मनामध्ये विचार निश्चित करतो, की ‘हे आपणास शक्य नाही.’ आपण तसे विद्वान नाही. श्रीमंत होणे हा आपला अधिकार नाही. मित्रहो, पण ते तसं खरं नाही. गुंतवणूक करण्याची विद्ववत्ता आणि विद्वान यांच्यात फरक आहे. म्हणूनच सामान्य माणसांच्या असामान्य श्रीमंतीला सलाम करावासा वाटतो.
माझ्या कामानिमित्त मी अशा दोन अतिशय सामान्य, जेमतेम ११ वी इयत्ता शिकलेल्या गुंतवणूकदारांना भेटलो. त्यांनी माझ्या गुंतवणूकदारांविषयीच्या व्याख्याच बदलून टाकल्या आणि मला थक्क केले. व्यवसायात काही अशा व्यक्ती भेटतात की ज्यांच्या विचारसरणीत आपण रमलो तर एखादी ‘एमबीए’ची पदवीसुद्धा थिटी वाटेल. मला त्यांना भेटून पुरेपूर समजले, की पुस्तकी शिक्षणाचा आणि आर्थिक साक्षरतेचा काहीही संबंध नाही. या दोन व्यक्तींच्या मैत्रीने मी भारावून गेलो. या व्यक्तींचा उल्लेख कुठेच होत नाही, कारण त्या तुमच्या-आमच्यासारख्या सध्या आणि सर्वसामान्य आहेत.
या लेखात आपण या व्यक्तींबद्दल थोडं जाणून घेऊया, त्यांची यशकथा समजून घेऊया. ते पैशासोबत प्रत्यक्षात कसा व्यवहार करतात, हे समजून घेऊया.