ढिंग टांग  : दिल्लीश्‍वरी!

जेहत्ते काळाचें ठायी। ऐसे नगर दुजें नाही।
बरहुकूम लवलाही। धावें जैसे।।
सत्ताकारणाची वाट। कोरिली जयाने चखोट।
ऐशा नगरीचा कोल्हाट। अवधारिजो जी।।

जैं सम्राटाचे अंकी बिल्ली। मार्जार नव्हे, अमृतवल्ली।
नाम तिचे हो असे दिल्ली। कुर्वाळिता पुण्य लाभे।।
जैं समर्थाघरचे श्‍वान। त्यासी सर्वहि देती मान।
येथ तो श्‍वानचि सामर्थ्यवान। मुक्‍कामी जाहले।।

- ताज्या बातम्यांसाठी डाऊनलोड करा ई-सकाळचे ऍप

या नगरीचा महिमा थोर। अंगणी नाचती येथ मयुर।
सत्तालोलुपांचे कॉरिडॉर। गजबजले साचे।।
वाडे, हवेल्या, प्रासाद। बंगले, इमारती आणि सौध।
पांच ताऱ्यांची सुधबुध। सुटाबुटात वावरे।।

मल्मली हिर्वळींचे गालिचे। पुष्करिणी आणि बगिचे।
मोटारताफे व्हीआयपींचे। नित्य येथे धावती।।
बगलेत घेऊनि फाइल। हरएक नेता येथील।
देशाची चिंता करील। अहोरात्र।।

- न्यायाधीशांच्या बदलीनंतर खुलाशांचा सिलसिला!

चखोट ठेविला बंदोबस्त। पहारेकरी दरोबस्त।
तयांच्या आडोशाला मस्त। नेते मंडळी राहती।।
देशविदेशांचे राजदूत। उंची वस्त्रे, पवित्र धूत।
परराष्ट्रनीतीचे भूत। बाटलीबंद येथे।।

वाटाघाटींच्या मिषें। महासत्ताधीशांचे जलशे।
आगत स्वागताचे ढोलताशे। नित्य येथे झडती।।

महासत्ताधीशाचे बिढार। तयाचे आतिथ्य की उदार।
खर्व निखर्वांचे करार। स्वाक्षरांकित होती।।

साहेब म्हणती माय फ्रेंड। खुशीने बहलती विदेशी धेंड।
पाठीमागुते फुटते बेंड। बेरकी मैत्रक।।
ऐसा या नगरीचे भारुड। सर्वांवरी तिचे गारुड।
सिंहासनी जो आरुढ। तयाची बटिक तीच की।।

हे खरे आहे, पण-
एक्‍या महानगराचे आर्त। पुरविता पुरेना सार्थ।
इन्स्टण्ट विकासाप्रीत्यर्थ। पुरुषार्थ मांडिला।।

येथ सारेचि आम आदमी। रस्त्यात सुरु धमाधमी।
भाईचाऱ्याची बेगमी। झुग्गी झुग्गी करितसे।।

एकतेतही विविधता। सांधोनी सकल सर्वमता।
एकजुटीची महत्ता। प्रकटली ऐसी।।
फोडिली मस्तके बहुत। तोडिले बहुतांचे पायहात।
सडकेवरी सांडियले रक्‍त। येकमेकांचे।।

कुणी सरसावले ‘त्यांचे’। उतरले मग महाभाग ‘यांचे’।
दगडफेक केली अंदाजपंचे। घराघरांच्या माथ्यावरी।।
ऐसी अबलख राजधानी। धुधु:कारे पेटली आगजनी।
जाळपोळीची ही कहाणी। नुरले शब्द वर्णाया।।

कोठे गेली ती माणूसकी। की तिला आज आली पटकी।
पुढाऱ्यांची भाषणे लटकी। गुणगान तरीही गाती हो।।
जैं कामयनीचे उत्तमांगे। सुवर्णलंकार वरपांगे।
कमरपट्ट्याखालतें खांजे। गजकर्ण ऐसे।।

तैं नगरीचे हे वरलिया रूप। त्याचे देखावे अप्रुप।
झांकिले वस्त्रांते कुरूप। न दिसे कोणाला।।
कोठली नगरी म्हणावी खरी?। सुखी किंवा जळणारी?।
आकांताच्या नाना परी। खऱ्या कैशा मानाव्या?।।

कोठे गेला बंधुभाव। कां एकतेचे फुका नाव।
जातीपातीत लावालाव। हाचि खरा धर्म हो।।
परिसा नगरीचे स्वप्नरंजन। कुटिलनीतीचे साधन।
रुपांतरी साचे वॉशिंग्टन। होआवे जी।। 

मतगठ्ठ्यांवर माराया डल्ला। माणुसकीवरी करा हल्ला।
निर्ममपणे पाही लाल किल्ला। देखतां डोळां।।
ऐसा गा नगरीचा दरवेश। ‘जय हिंद’चा करा उद्‌घोष।
जेणे महात्म्यांचा हा देश। धन्य होई।।