ढिंग टांग : रात्रंदिन आम्हां युद्धाचा प्रसंग..!

ताठरुन लाकूड झालेल्या कलेवरांच्या

सडक्या मांसाचा दुर्गंध

तिच्या नासिकेपर्यंत पोचला नाही.

घिरट्या मारत सुग्रास प्रेतांवर

झेपावणाऱ्या गिधाडांचा कल्लोळ

तिच्या कर्णेंद्रियांना जाणवला नाही.

इतस्तत: पडलेली रथांचे चाके, मोडकी अस्त्रे,

आणि निरुपयोगी ठरलेले शिरस्त्राणांचे भंगार

तिच्या डोळ्यांना खुपले नाही.

कुरुक्षेत्राच्या सीमेवर रथालाच रेलून

पाठमोऱ्या उभ्या कुंतीमातेच्या मुद्रेवर

नव्हते कुठलेच विकार.

ना दु:खाचे अश्रू. ना प्रतिशोधाचे स्मित.

ना मृत्यूच्या प्रलयंकारी तांडवाचे भय.

तिच्या डोळ्यात पाण्याचा टिपूस नव्हता…