ढिंग टांग : बाप्पा मोरया...!

दादू : (न राहवून फोन लावत सावधपणे) म्यांव म्यांव म्यांव म्यांव...!

सदू : (एक सुस्कारा टाकत) दादूराया, तुझा रिंगटोन आता बदल!! बाप्पा मोरया!

दादू : (कौतुकाने) बाप्पा मोरया!!...कस्सलेही आवाज काढले तरी बरोब्बर ओळखतोस हं!! चतुर आहेस!!

सदू : (थंडपणाने) किती मोदक खाल्लेस?

दादू : (तीन बोटे दाखवत) दोन! तू किती खाल्लेस?

सदू : (पाच बोटे दाखवत) एक! मी हल्ली पथ्य पाळतो!!

दादू : (गंभीर होत्साते...) मोदक आवडले म्हणून जास्त खाऊ नये! बाधतात!! तीन-चार वर्षांपूर्वी मी एकदम एकवीस मोदक खायचा प्रयत्न केला होता, पचले नाहीत!!

सदू : (हताश सुरात) मला कधी एकाच्या वर मोदक मिळालेच नाहीत! नाशिकमध्ये मोदक खायचा प्रयत्न केला होता, पण तिथं मोदकाऐवजी तिखट मिसळ पुढ्यात आली...जाऊ दे!

दादू : (चपळाईने विषय बदलत)...सदूराया, मी यंदा एकवीस गणपतींचं दर्शन करायचं ठरवलंय! -चौदा झालेसुद्धा!! तूसुद्धा असंच कर! सध्या तुला नि मला भरपूर वेळ आहे! नाही का?

सदू : (अतिथंडपणाने) परवा बघितलं तुला अंबानींच्या घरच्या गणपतीला!

दादू : (निरागसपणाने) तो तिसऱ्या नंबरचा होता!

सदू : (हेटाळणीच्या सुरात) तिथे आरती म्हणतानाही नीट टाळी वाजवत नव्हतास! कधी जमणार तुला टाळी?

दादू : (आश्चर्यानं) तूसुद्धा होतास की काय त्यांच्या आरतीला? कमालच झाली!!

सदू : (त्रोटकपणाने) मी नेहमीच असतो! सगळेच असतात! माझ्या बाजूला टाळ वाजवत नानासाहेब फडणवीसही होते!!

दादू : (नाक मुरडून) हॅ...! मी असल्या लोकांकडे पाहातसुद्धा नाही!!

सदू : (छद्मीपणाने) बाकीचे फिल्मस्टारही होते!

दादू : (भक्तिभावाने) माझं लक्ष फक्त बाप्पाकडे होतं!!

सदू : (तोऱ्यात) मीही असल्या लोकांकडे पाहात नाही म्हणा, कारण सगळे माझ्याकडेच पाहात असतात ना!!

दादू : (सावध होत) भारी गमजा मारतोस! लहानपणापासूनच तू-

सदू : (घाईघाईने विषय बदलून) बाप्पाच्या दर्शनाच्या निमित्तानं घराबाहेर पडायला लागलास, हे काय कमी आहे?

दादू : (रागारागाने) माझ्या घरात बसण्याच्या सवयीवर आणखी किती दिवस टोमणे मारणार आहात? मी आता बदललोय, सदूराया! मी हल्ली भरपूर फिरतो! फिरल्याशिवाय जग समजत नाही, हे कळलंय मला!

सदू : (आणखी एक टोमणा मारत) काही लोक म्हणतात की दीड वर्षापूर्वी मिळालेल्या जालीम इंजेक्शनमुळे तू हिंडायला लागलास!!

दादू : (त्वेषाने) लोक गेले चुलीत! मला इंजेक्शन देणारा अजून पैदा व्हायचाय!

गद्दार, फितुरांची औलाद, खोकेबहाद्दर...!

सदू : (काडी घालत) बाप्पाकडे काय मागितलंस?

दादू : (संतापाने बेभान होत) या गद्दारांच्या सरकारचं विघ्न नष्ट करा, माझ्या मऱ्हाटी दौलतीला लागलेलं ग्रहण सोडवा, असं साकडं घातलंय मी!

सदू : (शांतपणाने) त्यांनी असंच काहीसं साकडं गुवाहाटीच्या देवीला घातलं असणार!

दादू : (फुत्कार टाकत) सदूराया, कळतात बरं मला हे टोमणे!! तूसुद्धा त्या कमळवाल्यांच्या नादी लागून बिघडणार आहेस!

सदू : (चतुराईने)...पुढे काय करायचं ठरवलं आहेस?

दादू : (डब्बल चतुराईने) तुझं सांग आधी!

सदू : (मखलाशी करत) माझं काय? माझा हात हमेशा पुढेच आहे!! जो देईल त्याची टाळी घेणार!

दादू : (बेरकीपणाने) मी...मी किनई...कसं सांगू?

सदू : (उत्सुकतेने) सांग की! शेवटी काही झालं तरी मी तुझा भाऊ आहे ना?

दादू : (झाकली मूठ...) मी...मी...किनई, उरलेल्या सात गणपतींचं दर्शन घेणार आहे! जय महाराष्ट्र!!