साहेबऽऽ, मला जगायचय; अजून किती दिवस घरी थांबायच...

यवतमाळ : कोरोनाच्या संकटात लॉकडाउन असल्याने कामधंदे बंद आहेत. घरातील अन्नधान्य संपले आहे. कुणापुढे हात पसरू शकत नसल्याने मानसिक स्थिती खराब होत चालली आहे. "जगावं की मरावं' या विवंचनेत कष्टकरी वर्ग सापडला आहे. पंतप्रधान, मुख्यमंत्री, जिल्हाधिकारी यांना "साहेब, मला जगायचंय', अशी कामगार वर्गाची व्यथा पेंटरने फलक हातात घेऊन मांडली. 

कोरोनाच्या संकटावर मात करण्यासाठी दीड महिन्यापासून लॉकडाउन पाळण्यात येत आहेत. कोरोनासोबतच आता पोटोचा लढा तीव्र रूप घेत आहे. शनिवारी (ता. नऊ) संदीप मोकाशे या पेंटरने संविधान चौकात हातात बॅनर घेऊन प्रशासनाचे लक्ष वेधून घेण्याचा प्रयत्न केला. लॉकडाउनचा सध्या तिसरा टप्पा आहे. दीड महिन्यापासून बाजारपेठ, दुकाने बंद असल्याने मजुरांच्या हाताला काम नाही. पोटाची आग शांत करताना आतापर्यंत हाताशी असलेला पैसा खर्च झाला. घरात अन्नधान्य नाही.

असे का घडले? - पती नक्षलविरोधी अभियान राबवून घरी परतले; पत्नीच्या डोक्‍यात काय सुरू होते देव जाणे...

सामाजिक संघटनांनी गरजूंना मदत करीत फोटो सेशन केले. उपाशी असतानाही कित्येक स्वाभिमानी लोकांनी मदतीसाठी हात कुणाही पुढे पसरले नाही. हेदेखील कोरोना लढाईतील धगधगते वास्तव आहे. हाताला काम मिळावे, यासाठी संदीप मोकाशे यांनी जिल्हाधिकारी, पालकमंत्री यांना निवेदन देऊन दुकाने सुरू करण्याची मागणी केली.

मात्र, सोशल डिस्टनसिंगची अडचण येत असल्याने दुकाने सुरू करण्यात आली नाही. अशातच मजूरवर्ग कामासाठी व्याकूळ झाला आहे. ही एकट्या पेंटर मोकाशे यांची व्यथा नसून, कामगार वर्गाची आहे. पोटाचा प्रश्‍न किती गंभीर बनत चालला हे यावरून दिसून येते.

जाणून घ्या - भाऊ आला बहिणीला भेटायला अन्‌ रात्री घडली ही घटना

आमच्या व्यथा समजून घ्या
दीड महिन्यापासून हाताला काम नसल्याने उपासमारीची वेळ आली आहे. शासन-सामाजिक संघटनांची मदत पोहोचली नाही. त्याचे मुळीच दु:ख नाही. कोरोनाच्या युद्धात आम्हीही सहभागी आहोत. आतापर्यंत घरी थांबून लढा दिला. अजून किती दिवस असेच घरी थांबायचे. मायबाप सरकारने आमच्या व्यथा समजून घेतल्या पाहिजे. 
- संदीप मोकाशे, 
पेंटर, यवतमाळ.