"या मुलींना राव काही कळतच नाही. काय बोलावं, कसं बोलावं. कुठं बोलत आहोत. याचं त्यांना भान नसतं‘, तो प्रचंड त्रागा करत हॉस्टेलच्या खोलीत पोचला. हॉस्टेलच्या खोलीत चार जण होते. "आयला, आधी काय झालं ते तरी सांग की राव...‘ एकाने विचारले. "अरे, नेहमीप्रमाणे एक पोरगी आलती बघायला. डायरेक्‍ट विचारती राव लग्नानंतर "डस्टबिन‘ कोठे ठेवणार?‘ त्याने स्पष्ट केले. "साधी गोष्ट हाय राव. एवढं ओरडायला काय झालं मग.. "डस्टबिन‘ कोठे ठेवतात एवढी अक्कल नाही अन्‌ चाललाय लग्नाच्या बोहल्यावर चढायला‘, एकाने त्यालाच झापलं. "अरे, भावा पण ती "डस्टबिन‘ कोणाला म्हटली माहितेय का?‘, त्याचा आवाज चढला. "आमाला काय माहित. सांग की तूच!‘, एकाने त्याला प्रत्युत्तर दिले. "माझ्या आई-बाबांना म्हटली ती "डस्टबिन‘..‘, त्यानंतर काही क्षण खोलीत शांतता पसरली. "अरे, सगळ्यात हाईट म्हणजे ती आमच्या घरी आली होती. आम्ही एका खोलीत बसलो होतो. त्याच खोलीत जरा शेजारी आम्हाला दोघांना बोलायला सांगितले. तिने मुद्दाम सगळ्यांना ऐकू जाईल एवढ्या आवाजात विचारलं लग्नानंतर "डस्टबिन‘ कोठे ठेवणार?‘, त्याने अधिक विस्ताराने सांगितले. पुन्हा काही वेळ शांतता पसरली. 

"अरे, छोड दे ना यार... नको करू लग्न त्या पोरीशी नायतर करूच नको लग्न...‘, एकाने त्याला पुन्हा छेडले. "गप रे. एवढा सिरीयस विषय आहे. अन तू..‘, एका समजूतदार रूममेट म्हणाला. "काय आहे की अलिकडच्या मुलींवर जसे संस्कार झालेत किंवा त्या ज्या कल्चरमध्ये वाढल्या आहेत ना त्यामुळं त्यांनी काही शब्द तयार केले आहेत. आता हे खरंय की त्यांनी असे शब्द चार-चौघात बोलायला नको होते. आपल्या आई-बापाला असं कोणी बोललं तर वाईट वाटत नॅचरल आहे. पण त्या गोष्टीचा आपल्यालाच त्रास होणार. त्यामुळे अशा गोष्टी सोडून द्यायच्या. ती, तिचे शब्द अन्‌ तिचं आयुष्य. ती तिचे बघून घेईल. आपण आपले बघायचे‘, समजूतदार पार्टनरने समजावणीच्या स्वरात सांगितले. आता पुन्हा काही काळ शांतता पसरली. 

"खरं आहे राव. पण मुली असं कसं बोलू शकतात‘, व्यथित झालेला मित्र पुन्हा बोलू लागला. "अरे. पुन्हा तेच. त्यांची तसे कल्चर असेल. त्यांची तशीच थिंकिंग असेल. त्यांना लग्नानंतर आई-वडिलांना वेगळे करायचे असेल. त्यांना नवऱ्यासोबत स्वतंत्र राहायचे असेल. तो त्यांचा प्रश्‍न आहे आणि त्यांनी तसा विचारच करू नये का? अर्थात तो चांगला आहे की वाईट ती गोष्ट वेगळी.‘, समजूदार ‘पार्टनर‘ अधिक खुलून बोलू लागला. 

"तुला आणखी एक गोष्ट सांगतो. माझ्या भावासाठी मी मुलगी पाहात आहे. सहज काल एका मॅट्रिमोनियल साईटवर एका मुलीची माहिती दिसली. फार इंटरेस्टिंग वाटली मला. ती मुलगी घटस्फोटित होती. तिने स्पष्ट लिहिले होते की, लग्नानंतर मंगळसूत्र, साडी, बांगड्या वगैरे वगैरे घालण्याचा आग्रह करायचा नाही. ती सोशल ड्रिंकर होती. विशेष म्हणजे तिने लग्नानंतर एक मुलगी दत्तक घेणार असल्याचे लिहिले होते. शिवाय तिला वर्कहोलिक नवरा नको होता. मजा आली मला प्रोफाईल वाचून.‘ आता दुसरा एक रूममेट बोलू लागला, "डेंजर परिस्थिती आहे.‘ 

"बाबांनो, डेंजर वगैरे काही नाहीए रे. फक्त काय आहे की आपण जे पाहतो आणि अनुभवतो त्यावरून आपण तर्क लावतो आणि निष्कर्ष काढून शिव्या घालू लागतो. आजही बघा जरा शोधा काही अशाही मुली आहेत की त्यांना घरात बसून सासू-सासऱ्यांची सेवा करायची आहे. काही मुलींची जॉईंट फॅमिली ही अट आहे. काहींना गावाकडे मस्त वाडा असणारा मुलगा हवा आहे. आणि तुम्ही मुलींच्या अँगलनी विचार करा. ती तिचं सगळं तुम्हाला देणार असते. मग जर तिची काही अपेक्षा असणारच. अर्थात ती तुम्हाला पटेल की नाही हा वेगळा विषय आहे आणि हजारात एखादी मुलगी असा "डस्टबिन‘ शब्द बोलते. त्यामुळे काय आहे की असे वेगळे अनुभव आले की व्यथित न होता, त्रास करून न घेता. शांतपणे त्या अनुभवांना सामोरं जायला हवं ना...‘, समजूतदार पार्टनरने आपले म्हणणे पूर्ण केले.