तारूण्यात आल्यावर जेव्हा आपण हिर रांझा, लैला मजनू या प्रेमी युगुलांची नावे ऐकतो. तेव्हा खरंच असे प्रेमवीर होऊन गेले आहेत की लोकांनी काल्पनिक चित्र उभी केली आहेत. असा प्रश्न पडतो. त्यातीलच एक नाव म्हणजे ससी-पुन्नू होय.

आज व्हॅलेंनटाईन आठवड्याला सुरूवात होत आहे. त्यातील आज पहिला दिवस रोज डे आहे. त्यामुळेच इतिहासातील काही गाजलेल्या प्रेमकथा खरंच घडल्या होत्या का याची माहिती घेऊयात.

पंजाब प्रांतातील ससी आणि पुन्नूची यांची प्रेमकहाणी इतिहासाच्या पानांवर त्यांचे अतूट प्रेम आणि त्याग दर्शवते. ससी-पुन्नूचे प्रेम अजरामर झाले आहे. त्यांच्या या प्रेमकथेची सुरूवात भांबोरे संस्थानत होते. या संस्थानातील राजाच्या घरी ससी नावाच्या राजकन्येचा जन्म झाला.

मुलगी जन्माला आल्याचा आनंद फार काळ तिच्या वडिलांना मिळाला नाही. कारण, या मुलीबद्दल ज्योतिष्यांनी केलेली भविष्यवाणी त्यांच्या चिंतेचा विषय ठरली. राजकन्या ससी मोठी होऊन इतर धर्मातील मुलाशी प्रेम करेल असे ज्योतिषांनी सांगितले होते. हे ऐकून राजा आणि त्याच्या कुटुंबीयांनी

ससीला ठार मारण्याचा आदेश दिला. परंतु मंत्र्यांनी मुलीला सोन्याने भरलेल्या पाटीत घालून तिला नदीत सोडण्याचा सल्ला दिला. नदीत वाहुन येणारी मुलगी एका धोब्याला सापडली. तिनेच तिचे पालन पोषण केले. ससी ही हिंदू राजाची मुलगी होती पण तिचे पालनपोषण एका मुस्लिम धोबीने केले होते.

जेव्हा ससी मोठी झाली तेव्हा भांबोरच्या राजाला कोणीतरी सांगितले की धोबीच्या घरात एक सुंदर मुलगी आहे जी राजवाड्याची शान बनू शकते. मध्यमवयीन राजाने ससीसाठी लग्नाचा प्रस्ताव धोबीच्या घरी पाठवला. सस्‍सीच्‍या पालकांनी राजासमोर जाऊन सस्‍सीच्‍या जन्माच्‍या वेळी तो ताईत दाखवला, त्‍यामुळे राजाला वर्षापूर्वी घडलेल्या सर्व गोष्टी आठवल्‍या आणि आपण केलेल्या कृत्याची लाज वाटली.

ससीच्या जन्मदात्या आईला ससीला राजवाड्यात आणायचे होते. परंतु सत्य समजल्यानंतर ससीने राजवाड्यात येण्यास नकार दिला. पश्चाताप म्हणून राजाने धोब्याच्या घराचे संपूर्ण राजवाड्यात रूपांतर केले. परंतु काळ पुन्हा बदलला आणि एके दिवशी ससीने जाणाऱ्या व्यापाऱ्यांसोबत पुन्नूचे चित्र पाहिले. त्याच वेळी ती त्याच्या प्रेमात पडली. तिला पुन्नूला भेटायचे होते. तर पुन्नूला या सर्व गोष्टींची माहिती नव्हती, पण शेवटी ससीला पुन्नूबद्दल माहिती मिळाली.

सोबतच्या व्यापार्‍यांनी बक्षीसाच्या लालसेने ससीला सांगितले की ते पुन्नूचे भाऊ आहेत. पण, खरे ससीला समजले आणि ससीने सर्वांना अटक केली. पुन्नूशी भेट घालून दिली तर मी  सर्वांना सोडून देईन असे सांगितले.

पुन्नू परत आला तेव्हा त्याच्यासोबतच्या उंटांनी ससीची बाग उद्धस्त केली. त्यामूळे संतप्त होऊन ससीने सर्वाना चांगलेच फैलावर घेतले. त्याच बागेत पुन्नूही होता. तो बाजल्यावर झोपायला गेला आणि पडला त्यावेळी त्याला समोर ससी दिसली आणि दोघेही भेटले आणि प्रेमात पडले.

पुन्नूचे रूप मोहून टाकणारे होते. त्यामूळेच केवळ चित्र बघून ती त्याच्यावर मोहून गेली. नशिबाच्या कृपेने ससी आणि पुन्नू यांची भेट झाली. पण काही दिवसांतच ते पुन्हा वेगळे झाले. पुन्नूपासून वेगळे झाल्यानंतर ससीची प्रकृती बिघडली होती. ते सहन न झाल्याने तिने वाळवंट पार करून पुन्नूच्या देशात जाऊन त्याला परत आणायचे असे ठरवले. पण ते तितके सोपे नव्हते. ससीच्या कोमल शरीराला वाळवंटाची उष्णता सहन झाली नाही. आणि तिने त्याच वाळवंटाच्या गरम वाळूत  प्राण सोडले.

इकडे पुन्नू आजारी होता. जेव्हा त्याला शुद्ध आली तेव्हा त्याला प्रथम ससीचा विचार आला. तिला भेटण्यासाठी तो तळमळू लागला. त्यानेहील पुन्नूकडे परत जाण्याचे ठरवले. तो त्या भयानक वाळवंटात आल्यानंतर त्याला एका मेंढपाळाकडून कळले की त्याची ससी इथेच गतप्राण झाली आहे.

मग ससीशिवाय पुन्नूच्या जीनवाला काहीत अर्थ नव्हता. त्यामूळे पुन्नूनेही आत्महत्या केली. दोघांनी हे जग सोडले पण त्यांची प्रेमकहाणी अजरामर झाली. आजही इतिहासात या दोघांच्या प्रेमाची नोंद आहे.