मोरया गोसावींचे पणतू चिंतामणी
वसईच्या विजयानंतर १७४१ मध्ये गंगाजी नाईक यांनी मोरगाव येथून आणलेल्या गणेशमूर्तीची भिवंडीतील अणजूर येथील त्यांच्या एकमजली माडीमध्ये मार्गशीर्ष शु. ६ (चंपाषष्ठी) या मुहूर्तावर प्रतिष्ठापना केली. हीच माडी ‘अणजूरकर नाईकांचा वाडा’ म्हणून प्रसिद्ध आहे. माडीच्या तळमजल्यावर शिसवी लाकडाच्या मखरात या मूर्तीची स्थापना केलेली आहे. लाकडी मखराच्या खांबांवर सिंहाची पितळी शिल्पे आहेत. लाकडी मखराच्या आत एक दालन असून, त्या दालनात चौरंगावर पितळी मखरामध्ये उजव्या सोंडेच्या आठ इंच उंचीच्या मूर्तीचे आसन आहे. मूर्तीच्या गळ्यात मोत्यांचे सर आहेत. पितळी मखराच्या चार खांबांवर सुंदर घुमट आहे.

नांदगावचा ‘सिद्धिविनायक’
नांदगाव येथील ‘सिद्धिविनायकाचे’ नव्याने जीर्णोद्धारात केलेले मंदिर आहे. उंच असलेली पाषाणाची गणपतीची मूर्ती ही उजव्या सोंडेची आहे. मांडी घालून बसलेल्या या मूर्तीचे हात स्पष्ट दिसत नाहीत. १६ व्या शतकात ‘नंदीग्राम’ म्हणजेच ‘नांदगाव’ येथे राहणाऱ्या एका ब्राम्हण कुटुंबामध्ये ‘गणेश’ यांचा जन्म झाला. या गणेशाने वर्तवलेले भविष्य अचूक ठरत, म्हणून गावातील लोकं त्यांना दैव जाणणारे ‘दैवज्ञ’ असे म्हणू लागले. ‘गणेश दैवज्ञ’ यांनी इ.स. १५५० मध्ये रचलेला ‘ग्रहलाघव’ ग्रंथामध्ये ग्रहांच्या गणिताचा अभ्यास करण्याविषयी १९२ श्लोक रचलेले आहेत.