स्थळ : मातोश्री महाल, वांद्रे (बुद्रुक). वेळ : रणमैदानाची.

(राजाधिराज उधोजीमहाराज अस्वस्थतेने येरझारा घालत आहेत. मधूनच तलवारीचे चार हात हवेतल्या हवेत करतात. ‘प्रॅक्टिस करायला हवी’ असे स्वत:शीच पुटपुटतात. मधूनच दातओठ खात अदृश्य शत्रूला आव्हान देतात. असे सगळे बरेच काही काही चालू आहे. अब आगे…)

उधोजीराजे : (अचानक काहीतरी याद होऊन) कोण आहे रे तिकडे? (बराच वेळ कोणीही येत नाही. कारण कोणी उपलब्धच नाही! राजे चरफडतात.) अरे कुठे उलथले सगळे?

युवराज विक्रमादित्य : (अचानक प्रविष्ट होत) सगळे तिकडे उलथले…तिकडे! खोके सरकारात!!

उधोजीराजे : (संतापाने) मिंधे लेकाचे!

युवराज विक्रमादित्य : (हाताची घडी घालोन…) बॅब्स…!

उधोजीराजे : (कळवळून) हजारदा सांगितलं तुम्हाला युवराज! आम्हाला बॅब्स म्हणो नका म्हणून!!

यु. वि. : (खांदे उडवत) ओके! नाही म्हणत!! पण हे असं किती दिवस चालणार?

उधोजीराजे : (त्वेषाने) त्या जुलमी पातशहास अस्मान दाखवेपर्यंत! लेकाचे आम्हाला जमीन दाखवायला निघाले आहेत! बघतोच आता! या उधोजीच्या तलवारीशी गाठ आहे म्हणावं! हिंमत असेल तर या असे मैदानात! कोथळा काढीन, कोथळा!

यु.वि. : (इंटलेक्चुअली) पण मैदानच नै ना!! कोथळा कसा काढणार?

उधोजीराजे : मैदान मिळू दे! मग दाखवतो यांना आस्मान!!

यु. वि. : (शांतपणे) मैदान नॉट पॉसिबल! म्हंजे असं बीएमसीनं कळवलं आहे!

उधोजीराजे : ही मुंबई हेच आमचं मैदान आहे, म्हणावं!

यु. वि. : (उजळ सुरात ) दॅट वॉज गुड वन!! बाकी तुमचं कालचं भाषण एक नंबर हं, बॅब्स! कोथळा, बदला, रक्त, अवलाद, गोचीड, गिधाडं, अस्मान, गद्दार, खुद्दार, मिंधे…सॉल्लिड!! पब्लिक जाम खुश झालं होतं!

उधोजीराजे : (काहीसे संकोचत) काहीतरीच तुझं! नेहमीसारखंच तर बोललो!

यु. वि. : (कुतूहलानं) बाय द वे, गोचीड म्हंजे लीच ना?

उधोजीराजे : (संतापाने खदखदत ) गोचीड म्हंजे नीच!!!

यु. वि. : आपला दसरा मेळावा जोरदार होणार, बॅब्स!

उधोजीराजे : (एकदम आठवून )…व्हायलाच हवा!! कुठे गेले आमचे सरदार-दरकदार? कुठे गेले आमचे शूरवीर शिलेदार? ताबडतोब बोलावून घ्या त्यांना! म्हणावं, जेवत असाल तर आंचवायास येथ या, आंचवत असाल तर हात पुसायास येथ या! हात पुसत असाल तर…

यु. वि. : (थांबवत) आय गॉट यु, बॅब्स!

उधोजीराजे : (वैतागून ) पुन्हा तेच?

यु. वि. : (शांतपणे) कुणीही सरदार अवेलेबल नाही!

उधोजीराजे : (उसळून ) का? त्यांना काय धाड भरली?

यु. वि. : (हाताची घडी घालून थंडपणाने ) आपले सगळे सरदार घोडे शोधायला गेले आहेत!

उधोजीराजे : (हादरुन) घोडे?

यु. वि. : (डोळे मिटून मान हलवत) यु आर राइट…घोडेच! मधल्या अडीच वर्षात आपले घोडे पळून गेल्याचा रिपोर्ट आहे!

उधोजीराजे : (डोकं खाजवत) अरेच्चा, पळून कसे जातील? मला कसं कळलं नाही? घोडा नाही, मैदान नाही! माणसानं लढायचं तरी कसं, अं?

यु. वि. : (उत्साहात) आपण या लढाईचा व्हिडिओ गेम आणू या!! गद्दार इलेवन विरुध्द खुद्दार इलेवन!! बना लो अपनी टीम, जीत लो ढेरों इनाम!! लढा, घरातल्या घरात! कशी आहे आयडिया?