आयुष्याच्या प्रत्येक टप्प्यावर आपली वेगवेगळी स्वप्ने असतात. आईच्या कुशीत स्वप्ने रुजतात, निसर्गात रमताना ती सत्यात येणार याची खात्री होते. आयुष्य कसे सोपे आणि सुंदर वाटायला लागते. तारुण्य किंचितसं उद्धट असूनही कुतूहल आणि मोहक, मनगटात प्रहार करण्याची आणि पृथ्वीवर स्वर्ग आणण्याची शक्ती देते. आयुष्य पुढे सरकते आणि मग आस लागते ती एका प्रेमळ साथीदाराची, त्याचा किंवा तिचा हात धरून प्रणयाच्या मार्गावर चालण्याची... 

- ताज्या बातम्यांसाठी डाऊनलोड करा ई-सकाळचे ऍप

- पुण्याच्या बातम्या वाचण्यासाठी येथे ► क्लिक करा

प्रत्येक टप्पा सुंदर आहे. स्वप्नं सत्यात उतरतील हा विश्वास असतो, आणि अचानक एके दिवशी अंधार दाटतो. सर्व काही विस्कळीत होते. जगण्याची इच्छाच संपून जाते. नेमका हा एक क्षण असतो स्वत:ला सांभाळण्याचा! कारण यानंतर येणार असते एक ‘परी’. तिच्याबरोबर ती प्रकाश आणते आणि आश्वासन देते, की तू काहीही गमावलेले नाहीये, सर्व तुझ्यातच आहे. फक्त ते ओळखणे आवश्यक आहे. हा विश्वास जगायला बळ देतो, आशा पुन्हा पालवते आणि आता मात्र खात्री असते त्याच्या पूर्ततेची, कारण आता आपल्याला इंद्रधनुष्यातील रंग, फुलपाखरे, फुले यांचा खरा अर्थ समजला आहे.

कोण असते ही ‘परी’?
कोणीही, जी आशा गमावलेल्या लोकांच्या आयुष्यात प्रकाश आणते. ती आपला प्रियजन, समुपदेशक किंवा एखादा मित्रसुद्धा असू शकते. फक्त आपण मनमोकळे बोलले पाहिजे त्यांच्याशी, जे मनात असेल ते... आपल्या मनातली तगमग त्यांना कळली पाहिजे. मनमोकळे बोलण्यानेच स्वत:ला आत्मविश्वास मिळेल. आपल्याला हवी तशी परिस्थिती निर्माण करण्यासाठी आपल्याकडे सामग्री असतेच. त्यासाठी आपण सामर्थ्यवान असतो. फक्त हवी असते ती एक जाणीव. काहीवेळा ही परी आपणही असू शकतो. सहसा काहीही अचानक घडत नसते. रात्रीच्या आधी संध्याकाळ असतेच, मळभही असते सोबतीला, फक्त जगायच्या धुंदीत जाणवत नाही. मनाच्या आरशात ज्या वेळी आपली प्रतिमा धूसर दिसेल, तेव्हाच ठरवायचे आता परीची गरज आहे. काहीवेळा आपल्यालाच आपले कळते, की आपण जे स्वप्न बघितले आहे, ती फँटसी (fantasy) आहे की वास्तव, स्वप्न आहेत की नुसत्याच भ्रामक कल्पना, आणि तसे असेल तर मग स्वप्न, ध्येय, किंवा कदाचित मार्गही बदलावा लागेल. ध्येय आपले, स्वप्नही आपले, मार्गही आपला, तर मग जे करायचे ते भानावर राहून. 

Edited By - Prashant Patil