गुहागर - वयाच्या ७७ व्या वर्षी राष्ट्रीय जलतरण स्पर्धेत ४ वैयक्तिक आणि १ सांघिक सुवर्णपदक जिंकून चिपळूणमधील डॉ. माधवी साठे यांनी तरुणींनाही लाजविले आहे.

महाविद्यालयात असताना अपघाताने त्या पोहायला शिकल्या, मात्र त्यानंतर पाण्यातच रमण्याची त्यांची आवड आणि त्यातून मिळणारी पदके हा प्रवास थक्क करणारा आहे. वयाच्या ६५ व्या वर्षी जलतरण क्रीडा स्पर्धांत भाग घ्यावा आणि पराक्रम करावा, असे वाटल्याने २००५ ला त्यांनी स्पर्धांमध्ये भाग घेण्यास सुरवात केली. १२ वर्षांच्या या काळात त्यांनी ३० पदके मिळविली आहेत.

१९६० ला अहमदनगरला बालिकाश्रमात राहून त्या आयुर्वेद महाविद्यालयात शिकल्या. बालिकाश्रमाच्या प्रमुख माणिकताई करंदीकर यांच्या मुलीला पोहोण्याची आवड होती. तिला सोबत म्हणून जात असताना डॉ. माधवी पोहायला शिकल्या. आवड वाढत गेली. ५ वर्ष शिक्षण घेताना पोहण्याचा सराव झाला. सातारा जिल्ह्यात वैद्यकीय अधिकारी म्हणून काम करताना पोहणे थांबले. विवाहानंतर त्या चिपळुणात आल्या. त्यांनी घाणेकर हॉस्पिटलमध्ये नोकरी आणि नंतर स्वतंत्र वैद्यकीय व्यवसाय सुरू केला. संसार, मुले, व्यवसाय अशा व्यापात पोहोण्याचा छंद जोपासता आला नाही. कधीतरी तेही पावसात पोहायला जात असत.

२००४ ला चिपळूण पालिकेने रामतीर्थ जलतरण तलाव बांधला. तेथे डॉ. माधवी यांच्या छंदाला धुमारे फुटले. याच काळात अहमदनगर जिल्ह्यातील प्रवरानगर येथे महाराष्ट्र राज्य व्हेट्रन्स ॲक्वाटिक असोसिएशनने सर्व वयोगटांसाठी राज्यस्तरीय जलतरण स्पर्धा आयोजित केली. तेथे त्यांनी पहिले पदक मिळविले आणि मग जलतरण स्पर्धा म्हणजे चिपळूणच्या डॉ. साठे व हमखास पदक असे समीकरण जमले. डॉ. माधवींनी अनेक राज्य व राष्ट्रीय स्पर्धेत पदके मिळवली.

आंतरराष्ट्रीय स्तरावरील स्पर्धेत भाग घेण्याची माझी इच्छा आहे. मात्र सोबतीला सहकारी हवा. तेथील निवास व प्रवासाचा होणारा खर्च, प्रवास यावयात झेपला पाहिजे. या साऱ्यामुळे सध्या गणित जुळत नाही.
- डॉ. माधवी साठे