पुणे - लहान वयातच लग्न आणि त्या कोवळ्या वयातच संसाराचा गाडा हाकण्याची वेळ तिच्यावर आली. त्यातच मद्यपी नवऱ्याने चार मुली झाल्या म्हणून तिला अंगावरील कपड्यानिशी घराबाहेर काढले. अन् येथून सुरू झाली जगण्याची नवी लढाई. एकीकडे कोरोनामुळे हातचे काम गेले, घरभाडे भरायलाही पैसे उरले नाहीत. लेकरांच्या पोटाला अन्न द्यायचे दूरच, पण आजारी मुलीला औषधेही मिळेनात, अशा परिस्थितीत त्या चौघीजणी तिच्या मदतीसाठी धावून आल्या. त्या चौघींनी किराणा, घरभाडे, घरखर्चासाठी थोडे पैसे देऊन तिला तात्पुरता आधार दिला. आता तिला गरज आहे, स्वतःच्या पायावर उभे राहण्यासाठी समाजाच्या पाठिंब्याची !

अर्चना कांबळे असे त्या महिलेचे नाव आहे. तर ऍड. प्रार्थना सदावर्ते, ऍड. राणी कांबळे, पोलिस कर्मचारी ज्योती काचळे व प्रा. संगीता मावळे असे तिच्यात जगण्याची उमेद निर्माण करणाऱ्या त्या चौघाजणींची नावे आहेत. अल्पशिक्षीत अर्चना यांचे लहान वयातच लग्न झाले. मद्यपी नवऱ्यासमवेत मिळेल, तिथे घरकाम करून त्यांचा संसार सुरू होता. त्यानंतर त्यांना चारही मुली झाल्या. मुलगा नाही, म्हणून पतीने अर्चना यांना चार मुलींसमवेत मागील वर्षी घराबाहेर काढले. वृद्ध आईपासून काही अंतरावर खोली भाड्याने घेऊन राहू लागल्या. त्याचवेळी शहरात कोरोनाचा संसर्ग सुरू झाला. त्यामुळे अर्चना यांच्या हाताचे कामही गेले. लग्न झाल्यापासून सतत मार, शिव्या, उपासमारीने त्यांच्या देहाचा सापळा झालेला, तर दुसरीकडे हे सारं पाहून मलूल झालेल्या कोवळ्या लेकी. त्यातील एकीच्या आजारपणामुळे त्यांची जगण्याची लढाई सुरू झाली.

पण पुन्हा एकदा कोरोनाच्या दुसऱ्या लाटेने त्यांच्या धडपडीला आडकाठी आणली. दरम्यान, ऍड. राणी कांबळे यांनी त्यांना एकही पैसा न घेता कायदेशीर मदत मिळवून देण्यासाठी प्रयत्न केला. ही खबर पुणे पोलिसांच्या भरोसा सेलमधील महिला सहायता कक्षाच्या समुपदेशक ऍड. प्रार्थना सदावर्ते यांच्यापर्यंत पोचली. त्यानंतर सदावर्ते, ऍड. कांबळे, पोलिस कर्मचारी काचळे व प्रा. मावळे यांनी पदरमोड करून व समाजाच्या मदतीने कांबळे यांना घरभाडे, वीजबिल, घरखर्चासाठी पैसे दिले.

मुली झाल्यामुळे पती मारहाण करीत होता. चौथ्या मुलीने तर वडिलांचे तोंडही बघितले नाही. नवऱ्याच्या जाचाला कंटाळून मी दुसरीकडे राहायला लागले आहे. कोरोनामुळे माझे धुणीभांड्यांची कामेही गेली, आता हाताला काम नाही. ऍड. सदावर्ते, ऍड. कांबळे, प्रा. मावळे व काचळे यांच्या मदतीमुळे मला थोडा आधार मिळाला आहे. लेकरांचे पोट कसे भरायचे, मुलींना कसे शिकवायचे आणि जगायचे कसे, आता कळत नाही.

- अर्चना कांबळे