कोरापुट (ओडिशा): ओडिशातील तीन निराधार स्थलांतरित कामगार कोविड-19 च्या वाढत्या प्रकरणांमध्ये सात दिवसात बेंगळुरू ते ओडिशातील कोरापूट पर्यंत 1,000 किमी चालले आणि नंतर कालाहांडीतील त्यांच्या घरी पोहोचले. रविवारी तिघेही घरी पोहोचले तेव्हा त्यांचे खिसे रिकामे होते. हातात फक्त पाण्याच्या बाटल्या होत्या. त्यांच्याकडे होत्या फक्त रस्त्यात मिळालेल्या मदतीचे किस्से.

बेंगळुरूमधील मालकाने पगार न दिल्याने कालाहांडी जिल्ह्यातील टिंगलकान गावातील बुदू मांझी, कटार मांझी आणि भिखारी मांझी यांनी हा प्रवास करण्याचा निर्धार केला होता. त्यांची माफक बचत संपली होती, त्यांच्याकडे ना अन्न होते, ना पैसे.

कोरापुटला पोहोचल्यावर त्यांनी पोटंगी ब्लॉकमधील पडळगुडा येथील स्थानिकांना सांगितले की, त्यांनी २६ मार्च रोजी आपला प्रवास सुरू केला होता आणि या सात दिवसात रात्रीही चालत आलो होतो. काही ठिकाणी त्यांना मोफत वाहनेही मिळाली.

एका दुकानदाराने त्यांना जेवण दिले, तर ओडिशा मोटार वाहन संघटनेच्या पोतंगी युनिटचे अध्यक्ष भगवान पापल यांनी त्यांना १५०० रुपये दिले. कालाहांडीच्या वाटेवर असलेल्या नबरंगपूरपर्यंत त्यांच्या वाहतुकीची व्यवस्थाही त्यांनी केली.

दोन महिन्यांपूर्वी नोकरीच्या शोधात दलालांच्या मदतीने हे मजूर बेंगळुरूला गेले होते. बेंगळुरूला पोहोचल्यानंतर त्याला काम मिळालं, पण त्याच्या मालकाने दोन महिने काम करूनही पगार दिला नाही. पगार मागितला असता मारहाण करण्यात आल्याचे तिघांनी सांगितले.