कोथरुड (पुणे) : घरातील छोट्या बाल्कनीत पक्ष्यांचा संवाद सुरु असतो. गोड मिठू मिठू आवाज करत पोपट येतो. आपण आल्याची खबर देत तो सावकाशपणे पुढ्यात पडलेल्या दाण्याचा आस्वाद घेतो. पाणी पिवून तृप्त होतो. चिमणी, मैना, साळुंखी, कबुतर आणि इतरही पक्षी येथे येतात आणि समाधान व्यक्त करुन जातात. एक घास चिऊचा, एक घास काऊचा ही गोष्ट लहानपणी ऐकलेल्या किशोरवयीन मानस गर्गेला पशुपक्ष्यांना घास भरवायची इच्छा होती. त्यासाठी त्याने कर्वेनगरच्या शाहू कॉलनीतील आपल्या घरच्या बाल्कनीतच व्यवस्था केली. मग काय पक्ष्यांबरोबर त्याचा संवाद सुरु झाला. आता तर पक्ष्यांशी मानसची छानच गट्टी जमली आहे.

''प्रत्येकाला एक निवारा हवा असतो. मग तो मानव असो वा पक्षी. कोरोना काळात उपजिविकेचे साधन बुडाले म्हणून मजुरांचे तांडे शेकडो किलोमीटर चालत जाताना पाहिले. त्यांचे झालेले हाल पाहून मानसला खुप दुःख झाले. माणूस संकटावर मार्ग काढत असतो, पण पक्षी कसा मार्ग काढत असतील. आपण जेव्हा एखादे झाड तोडतो, तेव्हा पक्ष्यांचे काय होत असेल या विचाराने तो अस्वस्थ झाला होता. त्याने आम्हाला पक्ष्यांसाठी निवारा बनवण्याची इच्छा व्यक्त केली. आम्ही त्याच्या भावना लक्षात घेवून लगेच होकार दिला.''
- महेश गर्गे, मानसचे वडील,
 
हृदयद्रावक : वडिलांनी शर्थीचे प्रयत्न करूनही मुलगा बुडाला

मानस गर्गे म्हणाला, ''पशुपक्ष्यांच्या गरजा अत्यंत कमी आहेत. साठवणूक करुन दुसऱ्याच्या वाट्याचे हिरावूनही घेत नाहीत. फक्त काही धान्याच्या दाण्याची आस, दाणे खावेत चोचीत मावतील तसे. थोडे पाणी प्यावे आणि मंजुळ आवाज करत भुर्रकन उडून जावं. आपण त्यांच्यासाठी थोडे केले तर काय हरकत आहे.''

 
संपादन : सुस्मिता वडतिले