पळसन (जि. नाशिक) : सुरगाणा तालुक्यातील आदिवासींना रोजगारासाठी स्थलांतर करावे लागत असल्याने त्यांच्या पाल्याच्या शिक्षणाचा प्रश्न ऐरणीवर आला आहे.

सुरगाणा तालुक्यातील १६८ महसुली गावे आहेत. वाड्या-पाड्या तीनशेच्या आसपास आहेत. या सर्व गावातून स्थलांतर झाल्याचे चित्र आहे. पळसन, भवाडा, बा-हे, उंबरठाण, बर्डीपाडा, बोरगाव, ठाणगाव, जाहुले, मनखेड, पिंपळचोड, गोंदुणे, खुटविहीर, वांगण, अंबाठा, काठिपाडा, उबरदे, खोबळा, लाडगाव, बुबळी आधी गावात आदिवासी समाज वास्तव करतो. त्यांचा मुख्य व्यवसाय भात शेती आहे मात्र भात शेतीवर उपजीविका होत नसल्याने त्यांना रोजगारासाठी स्थलांतर (व्हावे) करावे लागते.

 सासारी जाण्याशिवाय पर्यायच नाही

सुरगाणा तालुका हे आदिवासीचे त्याचे माहेरघर समजले जाते तर दिंडोरी पिंपळगाव, निफाड, लासलगाव, नाशिक, चांदवड हे आदिवासींचे सासर समजले जाते. म्हणून सासरवाडीला रोजगारासाठी जाण्याशिवाय पर्याय नसतो काही आदिवासींच्या शेतजमिनी फॉरेस्ट प्लाट आहेत परंतु या जमिनीतून वर्षाकाठी पाण्याअभावी एकदाच पीक घेतले जाते या थोडेफार धान्य उपलब्ध होत असल्याने माहेरी अपेक्षेप्रमाणे काम मिळत नसल्याने या आदिवासींना सासुरवाडीला स्थलांतर करावे लागते.

हेही वाचा> काय सांगता! विवाह आणि तो ही फक्त ५१ रुपयांत; कोणीही मोहिमेत होऊ शकतं सहभागी  

मुलांचे शैक्षणिक नुकसान

अतिदृष्टीमुळे भात शेतीचे नुकसान झाल्याने येथील आदिवासींना मोलमजुरीसाठी दिंडोरी, निफाड, चांदवड, पिंपळगाव, नाशिक, व शेजारच्या गुजरात राज्यामध्ये जावे लागते शासनाकडून रोजगार हमीची कामे निघाली तर तरी रोजगार हमीवर पगारकमी अशी अवस्था असते, त्यामुळे नागरिकांचे या कामाकडे दुर्लक्ष होते स्थलांतरामुळे त्यांच्या मुलांचे शैक्षणिक नुकसान होत आहे, लहान बालके अंगणवाडी आहारापासून वंचित राहतात येथील ग्रामीण भागातील सर्वात मुले सर्वात जास्त अशिक्षित आहेत स्थानिक लोकप्रतिनिधी व शासनाने सुरगाणा तालुक्यातील आदिवासींना गावातच रोजगार उपलब्ध करून द्यावा व परवडेल अशी मंजुरी द्यावी अशी मागणी जोर धरत आहे . 

हेही वाचा> बहिणीपाठोपाठ भावाची उत्तुंग कामगिरी! एकाच आठवड्यात सुराणा कुटुंबाला जणू जॅकपॉट